Pages

Sunday, December 18, 2011

Short Romantic Love Stories

A girl asked a boy if she was pretty, he said "No". She asked him if he wanted to be with her forever, he said "No". Then she asked him if he would cry if she walked away, he said "No". She had heard enough; she needed to leave. As she walked away he grabbed her arm and told her to stay. He said "You're not pretty, you're beautiful. I don`t want to be with you forever, I need to be with you forever. And I wouldn't cry if you walked away, I would die."

One night a guy and a girl were driving home from the movies. The boy sensed there was something wrong because of the painful silence they shared between them that night. The girl then asked the boy to pull over because she wanted to talk. She told him that her feelings had changed & that it was time to move on. A silent tear slid down his cheek as he slowly reached into his pocket & passed her a folded note.
At that moment, a drunk driver was speeding down that very same street. He swerved right into the drivers seat, killing the boy. Miraculously, the girl survived. Remembering the note, she pulled it out & read it. "Without your love, I would die."

There was a girl named Becca and a boy named Joe. Becca was in a burning house. None of the firefighters could get in the house because the fire was too big. Joe dressed in one of the fire suits and got into the house. When he got up the stairs, the steps fell off behind him. When he got into her room he sealed the door up behind him. He held her tight, kissed her, huged her, then said that he loved her. She asked what was wrong, and he said that he was going to die. Her eyes widened as she began to cry. He picked her up and jumped out of the four story house. He landed on his back with her on top of him. He died to save her life. 

There was girl who loved a boy so much she said to the boy, "If I told you that I liked you, would you take it as a joke?"
The boy said, "Yes I would."
She asked, "Why?"
The boy replied, "Because I know you don't like me, I know you love me!"

Love Means... (a girl and guy were speeding over 100 mph on a motorcycle)
Girl: Slow down. I'm scared.
Guy: No this is fun.
Girl: No its not. Please, it's too scary!
Guy: Then tell me you love me.
Girl: Fine, I love you. Slow down! Guy: Now give me a big hug. (Girl hugs him)
Guy: Can you take my helmet off and put it on? It's bugging me.
In the paper the next day: A motorcycle had crashed into a building because of break failure. Two people were on the motorcycle, but only one survived. The truth was that halfway down the road, the guy realized that his breaks broke, but he didn't want to let the girl know. Instead, he had her say she loved him, felt her hug one last time, then had her wear his helmet so she would live even though it meant he would die. 


There was a blind girl who was filled with animosity and despised the world. She didn't have many friends, just a boyfriend who loved her deeply, like no one else. She always used to say that she'd marry him if she could see him. Suddenly, one day someone donated her a pair of eyes. And that's when she finally saw her boyfriend. She was astonished to see that her boyfriend was blind. He told her, "You can see me now, can we get married?" She replied, "And do what? We'd never be happy. I have my eye sight now, but you're still blind. It won't work out, I'm sorry."
With a tear in his eye and a smile on his face, he meekly said, "I understand. I just want you to always be happy. Take care of yourself, and my eyes."

There was a girl named Victoria and a boy named Andrew. Every day she would look at him at lunch and day dream until lunch was over. Every day she would hope that he liked her and Victoria was very brave. So one day she walked up to him and said "do you like me" he said not even close. She said "do you think I'm pretty" he said not in a million years. Victoria was sooo upset she ran away but Andrew was too quick. He grabbed her arm and said you are so pretty you can never get prettier but I think you can find a way and I love you so much that I would do anything for you.





Tuesday, December 6, 2011

45 THINGS A GIRL WANT, BUT WON'T ASK FOR:

45 THINGS A GIRL WANT, BUT WON'T ASK FOR:

1. Touch her waist.

2. Actually talk to her.

3. Share secrets with her.

4. Give her your jacket.

5. Kiss her slowly.


Are you remembering this?

6. Hug her.

7. Hold her.

8. Laugh with her.

9. Invite her somewhere.

10. Hangout with her and your friends together.


KEEP READING ..

11. Smile with her.

12. Take pictures with her.

13. Pull her onto your lap.

14. When she says she loves you more, deny it. Fight back.

15. When her friends say “I love her more than you”, deny it. Fight back and hug her tight so she can’t get to her friends. It makes her feel loved.


Are you thinking of someone?

16. Always hug her and say I love you whenever you see her.

17. Kiss her unexpectedly.

18. Hug her from behind around the waist.

19. Tell her she’s beautiful.

20. Tell her the way you feel about her.


One last thing you need to do to show her you actually do mean it.

21. Open doors for her, walk her to her car - it makes her feel protected, plus it never hurts to act like a gentleman.

22. Tell her she’s your everything - only if you mean it.

23. If it seems like there is something wrong, ask her - if she denies something being wrong, it means SHE DOESN’T WANT TO TALK ABOUT IT - so just hug her.


24. Make her feel loved.

25. Kiss her in front of OTHER girls you know!


WE MIGHT DENY IT BUT WE ACTUALLY LIKE AND KINDA WANT YOU TO TICKLE US ..

26. Don’t lie to her.

27. DON’T cheat on her.

28. Take her ANYWHERE she wants.

29. Text message or call her in the morning and tell her have a good day at school, and how much you miss her.

30. Be there for her whenever she needs you, and even when she doesn’t need you, just be there so she’ll know that she can always count on you.


ARE YOU STILL READING THIS? YOU BETTER, BECAUSE IT’S IMPORTANT.

31. Hold her close when she’s cold so she can hold you too.

32. When you are alone hold her close and kiss her.

33. Kiss her on the cheek; (it will give her the hint that you want to kiss her).

34. While in the movies, put your arm around her and then she will automatically put her head on your shoulder, then lean in and tilt her chin up and kiss her lightly.


35. Don’t ever tell her to leave even jokingly or act like you’re mad. If she’s upset, comfort her.


REMEMBER ALL THESE THINGS WHEN YOU ARE WITH HER NEXT ..

36. When people diss her, stand up for her.

37. Look deep into her eyes and tell her you love her.

38. Lay down under the stars and put her head on your chest so she can listen to the steady beat of your heart, link your fingers together while you whisper to her as she rests her eyes and listens to you.

39. When walking next to each other grab her hand.

40. When you hug her, hold her in your arms as long as possible.


MAKE SURE SHE KNOWS SHES LOVED.

41. Call or text her at night to wish her sweet dreams.

42. Comfort her when she cries and wipe away her tears.

43. Take her for long walks at night.

44. Always remind her how much you love her.

45. Sit on top of her and tell her how much you love her and then bend down to her face and kiss her while you’re sitting on her.


You’ll never know when she needs just a little more love .. ♥!

पैदलै पृथ्वीको परिक्रमा

 
क्यानाडाका एक व्यक्तिले  हिँडेरै पृथ्वीको परिक्रमा गरेका छन्। ५६ वर्षका जिन बेलिव्यूले ११ वर्ष पैदल हिँडेर पृथ्वीको परिक्रमा गरेको दाबी  गरेका छन्। आफ्नो ४५ औँ जन्मदिनका अवसरमा सन् २००० बाट पृथ्वीको पैदलयात्रा सुरु गरेका जिनले हालै यो परिक्रमा पूरा गरेका हुन्।

जिनले पृथ्वीको परिक्रमाका क्रममा लामो मरुभूमि र अप्ठेरा पहाड पनि पार गर्नुपर्‍यो। मेक्सिकोमा जिनको एक युवतीसँग प्रेमसमेत बस्यो।  सुडानमा हुँदा उनले दार्‍ही पाले र पगरीसमेत लगाए। अझ रोचक कुरा त के भने चीनमा हुँदा उनले खानाको अभावमा सर्पसमेत खाए।  फिलिपिन्समा जिनले गुरिल्ला विद्रोहीसँग जोगिन सैनिक सुरक्षामा सीमा पार गरेका थिए। जिनको पृथ्वी भ्रमणको पूरै खर्च उनकी गर्लप|mेन्डले  उठाएकी थिइन्।

गिनिज बुक रेकर्डको पर्खाइमा

 
'बोल्न त सजिलै हुन्छ तर मिलाएर भन्दै लम्ब्याएर बोल्न अझ कठिन हुँदो रहेछ।' गिनिज बुक अफ वल्र्ड रेकर्डमा नाम लेखाउन ३६ घण्टा  निरन्तर भाषण गरेको २३ वषर्ीया युवती प्रमिला देउजाले भनिन्, 'पढेर, बुुझेर तयार भएपछि कुरा त सकिँदो रहेनछ।' करिब चार महिनाअघि  मोरङको शनिश्चरेस्थित भुटानी शरणार्थी शिविरमा अभ्यासस्वरूप २४ घण्टा भाषण गरेकी देउजाले गिनिज बुकमा नाम रेकर्ड गराउन ३६  घण्टे भाषण गरेकी हुन्।

तालामाराङ, सिन्धुपाल्चोकमा जन्मिएकी देउजा विकासानन्दकी चेली हुन्। अमेरिकाको माइक प|mेजियरले सन् २००९ मा गरेको २८ घण्टे  भाषणको रेकर्ड तोड्न देउजाले बैतडीमा १२ र मोरङ शनिश्चरेस्थित भुटानी शरणार्थी शिविरमा २४ घण्टा निरन्तर अभ्यास भाषण गरेकी  थिइन्।

अभ्यास भाषणसँगै गिनिज बुुक अफ वल्ड रेकर्डका लागि इमेलमार्फत प्रक्रिया सुुरु गरेकी देउजाले गिनिज बुकको कार्यालय, लन्डनको  सल्लाहअनुसार काठमाडौं बानेश्वरस्थित इपिएस बोर्डिङ स्कुलको मैदानमा २०६८ असोज ६ गते बिहान ८ बजेदेखि ७ गते बेलुका ८  बजेसम्म निरन्तर ३६ घण्टा भाषण गरेर अमेरिकी नागरिक प|mेजियरको रेकर्ड तोडेकी हुन्। भाषण कार्यक्रमको उद्घाटनमा प्रहरी अतिरिक्त  महानिरीक्षक कुुबेरसिंह राना तथा समापनमा ऊर्जामन्त्री पोष्टबहादुर बोगटीको उपस्थिति थियो।

सफलताको कथा, सकारात्मक सोच, योग, स्वास्थ्य, बाँच्ने कला, मेमोरी पावर, आध्यात्म कथा, इतिहास, मानव मस्तिक आदि विषयमा  निरन्तर ३६ घण्टासम्म सफल भाषण गरेकी देउजा भन्छिन्, 'कुनै सामान उचाल्दाभन्दा बोल्दा बढी इनर्जी खर्च हुन्छ, तर संकल्प भए पनि  ३६ घण्टा भाषण सकिँदो रहेछ।'

१ घण्टामा ५ मिनेट ब्रेक गर्न पाउने र भाषण दोहोर्‍याउन नपाउने नियमअनुसार पानी र जुुसमात्र खाएर भाषण गरेको देउजाले बताइन्।  गिनिज बुकमा नाम लेखाउन गरिएको अभ्यासको जानकारी र काठमाडौंमा भएको अन्तिम भाषणको भिडियो रेकर्डसहित सम्पूर्ण सामग्री  गिनिज बुकको कार्यालय पठाइसकेकाले पुरानो रेकर्ड तोडिएको प्रमाणपत्रको पर्खाइमा छिन् देउजा।

काठमाडौंमा ३६ घण्टे भाषण गरेर पूर्व आएकी देउजाले एक घण्टापछि पाँच मिनेट पानी पिउन, शौचालय जान समय उबार्नुपर्ने भएकाले  समयको महत्वका बारेमा आफूले नयाँ ज्ञान पाएको बताइन्।

ओझेलमा परेको यो पाटो

काभ्रेको होक्से गाविसका एक पुरुष हालै रोजगारीका लागि इराक गए। उनकी श्रीमतीकोे पाँचखालको जीरो किलोमा पसल थियो। श्रीमान् वैदेशिक रोजगारीमा गएको थाहा पाएपछि  केही आवारा केटाले उनलाई मानसिक तनाव दिन थाले। ५० हजार रुपैयाँ नदिए अन्य केटासँग लागेको भनेर सामाजिक रूपमा बेइज्जत गरिदिन्छौँ, इज्जत लुटिदिन्छौँ भन्दै राति  पसलमा आएर धम्क्याउन थालेपछि उनी अहिले पसलै बेचेर माइतीमा बसिरहेकी छिन्।

काभ्रे साँगा गाविसका एक महिलाको अवस्था पनि उस्तै छ। उनका श्रीमान् अमेरिकामा छन्। एकपटक गाउँकै कसैसँग बोलेको आरोपमा उनकै परिवारले त्यही पुरुषसँग सम्बन्ध भएको  आरोप लगायो। यस विषयमा प्रहरीमा उजुरी नै पर्‍यो, जसले आरोप लगाएकी थिइन् उनले जिल्ला प्रहरी कार्यालय काभ्रेको महिला सेलमा आफूले लगाएको आरोपको पुष्टि गर्न  सकिनन्, तर परिवारले आरोप लगाउन भने छोडेन। अहिले उनी बल्लबल्ल प्रहरीको रोहवरमा भएको छलफलपछि घरमा बसेकी त छिन्, तर व्यवहार राम्रो पाउन सकेकी छैनन्।

यस्तै, बैतडीकी एक महिलाका श्रीमान् रोजगारको सिलसिलामा विदेशमा रहँदा ती महिलालाई ससुरा र देवरले पटक-पटक बलात्कार गरे। आफ्ना श्रीमान् र माइतीलाई बलात्कार  गरेको यथार्थ बताउने जानकारी दिएपछि ससुरा र देवर मिलेर उनको हत्या गरे र भैंसीगोठमुनि पुरे। पछि माइतीको उजुरीका आधारमा ससुरा र देवर जेल परे। अहिले ससुरा जेलबाट  देवरलाई मात्र दोष देखाउँदै छुटेका छन् भन्ने देवर अझै जेलमै छन्।

यी घटना केही प्रतिनिधि उदाहरण मात्र हुन्। श्रीमान् वैदेशिक रोजगारीमा गएका केही महिलामा आएको विचलनको जोडतोडका साथ प्रचार भए पनि वैदेशिक रोजगारीका लागि  श्रीमान् विदेश जाँदा तिनका श्रीमतीले आफन्त र समाजबाट भोग्नुपरेका मानसिक तनावका घटनाहरू भने बाहिर आउन सकेका छैनन्। यस्ता घटना कमै मात्र सार्वजनिक हुने गरेका  छन्। श्रीमान् वैदेशिक रोजगारीमा रहेका महिलाले चौतर्फी मानसिक तनाव झेल्नुपर्ने बाध्यता छ। घरपरिवारदेखि समाजसम्मले नकारात्मक रूपमा हेर्ने गरेका छन्। विशेषगरी यस्ता  महिलाले आफन्तजनबाट घर निकालादेखि बलात्कारसम्मको पीडा खप्नुपरेका उदाहरण छन्।

पछिल्लो समयमा श्रीमान् वैदेशिक रोजगारीमा भएका कारण महिला समस्यामा परेका घटना प्रहरीसम्म पनि पुग्ने गरेका छन्। जिल्ला प्रहरी कार्यालय काभ्रेकी महिला सेल प्रमुख  कल्पना सापकोटाका अनुसार, गत वर्ष प्रहरीमा दर्ता भएका ७२ घरेलु हिंसाका घटनामध्ये ३० वटा वैदेशिक रोजगारीसँग सम्बन्धित छन्। हालसम्म जिल्ला प्रहरी कार्यालय काभ्रेमा  आएका ३३ मुद्दामध्ये ५० प्रतिशतजति त वैदेशिक रोजगारीका कारण आएका समस्या छन्। 'कतिपय मुद्दा महिलाका कारण उब्जिएका समस्यामा केन्दि्रत छन् भने कतिचाहिँ श्रीमान्  विदेशिएपछि घर-परिवारबाट हुने अपहेलना, गाउँका र घरकै पुरुषले गर्ने दुव्र्यवहारलगायतका छन्,' सापकोटा भन्छिन्।

आकाश- सर्वाधिक सस्तो ल्यापटप

भारतमा विश्वकै सर्वाधिक सस्तो भनी दाबी गरिएको ल्यापटप प्रयोगमा आएको छ। यसको नाम आकाश राखिएको छ। विद्यार्थीहरूलाई लक्षित  गरी निर्माण गरिएको उक्त ल्यापटपको मूल्य २ हजार २ सय ७६ भारतीय रुपैयाँ छ। त्यसमध्ये सरकारले ५० प्रतिशत अनुदान उपलब्ध  गराएर विद्यार्थीलाई १ हजार १ सय भारतीय रुपैयाँमा उक्त ल्यापटप बिक्री गर्न थालिएको छ। पहिलो चरणमा परीक्षणका लागि ५ सय  ल्यापटप वितरण गरिएको छ।

बेलायतस्थित कम्पनी डाटाविन्ड र भारतकै राजस्थानको इन्डियन इन्स्टिच्युट अफ टेक्नोलोजीले संयुक्त रूपमा यसको निर्माण गरेका हुन्।  डाटाविन्डको उत्पादन केन्द्र भारतको हैदरावादमा छ। भारतमा निर्माण गरिएको भए पनि यसको २९ प्रतिशत पार्टपुर्जा दक्षिण कोरियाबाट, २४  प्रतिशत चीनबाट, १६ प्रतिशत अमेरिका र ५ प्रतिशत पार्टपुर्जा विभिन्न देशबाट लिइएका छन्। यसमा प्रयोग भएका १६ प्रतिशत पार्टपुर्जा  भने भारतीय छन्।

आकाशमा ७ इन्चको टच स्क्रिन सुविधा छ। यसमा हार्ड डिस्क नभए पनि ३२ जिबीको हार्ड डिस्कलाई बाहिरी रूपमा जोड्न सकिन्छ। यसमा  २ युएसबी पोर्ट छ। यो  ल्यापटपमा ३ घण्टाको ब्याट्री ब्याकअप क्षमता छ। यसलाई सौर्य ऊर्जाको सहयोगले पनि चलाउन सकिन्छ। त्यसैगरी  यसमा वर्ड, एक्सेल, पावर प्वाइन्ट, पिडिएफ, ओपन अफिस, वेब ब्राउजर तथा जाभा स्क्रिप्ट पनि संलग्न छ। आकाशमा २ सय ५६ मेगाबिट्सको र्‍याम छ। त्यसैगरी एन्ड्रोइड २ दशमलव २ अपरेटिङ सिस्टमसहितको एआरएम ११ प्रोसेसर छ। यसमा जिप, अनजिप तथा भिडियो  स्ट्रिमिङको सुविधा पनि छ। इन्टरनेट सुविधासमेत उपलब्ध भएको आकाशमा मिडिया प्लेयर, भिडियो कन्फ्रेन्सिङ तथा मल्टिमिडिया कन्टेन्टको  सुविधा समेत पाइन्छ।

भारतको मानव संसाधन विकास मन्त्रालयले सन् २००९ मा यस प्रकारको परियोजनाको घोषणा गरेको थियो। पहिले करिब १० डलरमा यस  प्रकारको ल्यापटप निर्माण गर्ने योजना थियो, तर लागत बढ्दै जाँदा यसको मूल्य ४९ डलर अर्थात् २ हजार २ सय ७६ भारतीय रुपैयाँ पुगेको  हो। हाल सरकारले यस्ता १ लाख ल्यापटप वितरण गर्ने योजना बनाएको छ। अबको केही वर्षभित्रै करिब १ करोड ल्यापटप वितरण गर्ने  सरकारको योजना छ। यस्ता ल्यापटपले देशका ग्रामीण एवं सहरी क्षेत्रका विद्यार्थी बीचको ज्ञानको खाडलमा कमी ल्याउने विश्वास गरिएको  छ, तर कमजोर क्षमताका कारण आकाशले  विद्यार्थीको अध्ययनमा सघाउन पुर्‍याउने कुरामा भने धेरैले शंका व्यक्त गरेका छन्।

बडी फ्याक्ट

 
            मानिसको आँखाको परेला वर्षमा ४२ लाख पल्ट झिम्किन्छ। महिलाको तुलनामा पुरुषहरू सानो अक्षर पढ्न सक्छन् भने महिलामा पुरुषको  तुलनामा बढी सुन्न सक्ने क्षमता हुन्छ। सरदर एक व्यक्तिले वर्षभरिमा १ हजार ४ सय ६० पटक सपना देख्छ। मानिसको करङ प्रत्येक  श्वास-प्रश्वासमा पटक-पटक चलिरहेको हुन्छ। मानिसको करङ वर्षमा ५ लाख पटक चल्छ। मानिसको औंठाछाप कसैसँग नमिले जस्तै  उनीहरूको जिब्रोको छाप पनि कसैसँग मिल्दैन। मुटुको धड्कन एक दिनमा १ लाख पटक धड्किन्छ।

व्यक्तिगत विवरण बनाउँदा

कुनै पनि सरकारी तथा निजी क्षेत्रमा जागिर खान आफ्नो व्यक्तिगत विवरण अनिवार्य हुन्छ। व्यक्तिगत विवरणको प्रभावले पनि कुनै पनि  जागिरमा आफूलाई उभ्याउन सहज हुन्छ। व्यक्तिगत विवरण बनाउँदा त्यसको उद्देश्यलाई मध्यनजर गर्नु अपरिहार्य हुन्छ। व्यक्तिगत विवरणमा  निवेदकको सम्पूर्ण विवरण हुने भएकाले निकै विचार पुर्‍याउनुपर्छ। बायोडाटा पढ्न सजिलो हुने किसिमको बनाउनुपर्छ। यसको प्रस्तुतिले पनि  प्रभाव पार्छ। यसको स्टाइल छान्दा चलनचल्तीमा रहेको फम्र्याटलाई नै पछयाउनु उपयुक्त हुन्छ। व्यक्तिगत विवरण क्रमानुसार सिलसिलेवर  रूपमा मिलाएर प्रस्तुत गर्नुपर्छ। आफूलाई आवश्यक सामग्रीको पनि ख्याल गर्नुपर्छ। धेरै लामो विवरण पनि राम्रो मानिदैन त्यसैले विवरण  बनाउँदा के-के राख्ने पहिल्यै ध्यान पुर्‍याउनु उपयुक्त हुन्छ। अनावश्यक कुरा राखेर विवरणलाई भद्दा बनाउनु राम्रो मानिँदैन। यसका लागि  भरसक कालो मसीको प्रयोग गर्नुपर्छ। विवरणलाई रिचेक गर्नुपर्छ। केका लागि विवरण तयार गरिएको हो ध्यानमा राख्नुपर्छ। खामको रंग र  विवरण पत्रको रंग मिल्नुलाई राम्रो मानिन्छ। भरसक विवरणलाई आकर्षक र रमाइलो बनाउँदा त्यसको प्रभावकारिता बढ्छ।

पानीमा मोबाइल डुबे

 
मोबाइल कुनै पनि बेला टोइलेट होस वा बाथरुममा गोजी वा हातबाट खसेर पानीमा डुब्न सक्छ। यतिवेला जतिसक्दो चाँडो मोबाइललाई  पानीबाट झिक्नुपर्छ। पानीबाट झिक्नासाथ चाँडोभन्दा चाँडो मोबाइलको स्विचअफ नगरी सीधै ब्याट्री झिक्नुपर्छ जसले गर्दा मोबाइलको भित्री  सर्किट बिग्रन पाउँदैन। त्यसपछि टावेलले पुछेर सुकाउनुपर्छ। यसबाहेक कटनले पनि पुछ्न सकिन्छ। यदि मोबाइल राम्रोसँग खोल्न र प्याक गर्न  आउने भए भित्री भाग पनि पुछ्न सकिन्छ। भरसक मोबाइलको सम्पूर्ण भिजेको पानी वाष्पीकरण हुन दिनुपर्छ। ब्याट्रीले पुनः काम गर्न सक्छ  कि सक्दैन निक्र्योल गर्नुपर्छ। यदि काम गरे पनि भविष्यमा एसिड चुहावट हुने भएकाले नयाँ ब्याट्री प्रयोग गर्नु नै राम्रो हुन्छ।

निराशाबाट बच्ने २० उपाय

 
प्रत्येक मानिसको जीवनमा यस्तो समय पनि आउँछ जब चारैतिरबाट निराशा नै निराशाले घेर्छ। मनमा असफलता र हारको डर हावी हुन्छ।  यी विपरीत परिस्थितिको सामना गरेर जुन व्यक्ति आफूलाई हिम्मत र हौसला दिँदै अघि बढ्छ निराशाले आफैँ उसका अगाडि घुँडा टेक्छ र  जित र सफलताले उसको पैताला चुम्न थाल्छ। त्यसैले निराशा र सन्देहलाई कहिल्यै आफूमाथि हावी हुन दिनुहुँदैन।

आफूसित भएको नराम्रो कुरामा पश्चाताप गरेर स्वयंलाई दुःख दिनुहुँदैन। संसारमा सायदै यस्तो कुनै मानिस होला जसले असफलताको स्वाद  चाख्नु नपरेको होस्। त्यसैले आफूलाई दुःख दिनु वा परिस्थितिलाई दोषी ठहर्‍याउनुको साटो परिस्थितिसँग लड्न सिक्नुपर्छ।

आफ्नो गल्तीबाट त सबैले सिक्छन् यदि अरूको गल्तीबाट पनि सिक्ने हो भने ती गल्ती गर्नबाट बच्न सकिन्छ।

यदि आफूलाई संशय र निराशाको स्थितिमा पाइयो भने यी २० कुरालाई मनन गर्नु आवश्यक छः

१.     असफलता हात लागेपछि निराश हुनुको सट्टा त्यसबाट सिक्नुपर्छ जसले गर्दा आउने समय राम्रो होस्।

२. निराशाले चारैतिरबाट घेरा हालेका बेला आफ्नो सफलता र उपलब्धिको सम्झना गर्नुपर्छ। आफ्नो असफलताका बारेमा सोचेर बस्नुहुँदैन।  अब केही पनि गर्न सकिँदैन भन्नुको साटो असफलतालाई खुसीसाथ स्वीकार गर्नुपर्छ। त्यसपछि एउटा नयाँ र राम्रो सुरुवातले तपाईंको बाटो  पर्खिरहेको छ।

३. नकारात्मक विचारधारा भएका मानिसहरूबाट पनि केही सिक्न सकिन्छ, जसरी रातपछि दिन आउँछ ठीक त्यस्तै असफलतापछि सफलता  मिल्छ।

४. कसैले आफ्नो आलोचना गर्छ भने त्यसमा पटक्कै ध्यान दिनुहुँदैन। बरु त्यो व्यक्तिका बारेमा सोच्नुपर्छ जसले आफूप्रति विश्वास गर्छ।

५. आलोचनाको सामना गर्नुपर्दा चुप लागेर बस्नुपर्छ आफूलाई राम्रो र सफल बनाएर आलोचकको मुख बन्द गर्न सकिन्छ।

६. बिहान उठेर पूर्णरूपमा काममा लाग्नुभन्दा पहिले मर्निङ वाक गनुपर्छ। मनमनै ती सबैलाई धन्यवाद दिनुपर्छ जसका कारण आफूले  सफलता प्राप्त गरिएको छ। बिहानको घुमफिरले मनमस्तिष्क स्वस्थ र ताजा हुन्छ अनि एउटा तन्दुरुस्त मस्तिष्कका साथ सफलतातर्फ  अग्रसर हुन सकिन्छ।

७. जब आफूलाई डरको आभास हुन्छ तब आफूप्रति विश्वास राख्नुपर्छ र आफ्नो विश्वासलाई आफ्नो  डरभन्दा ठूलो बनाउनुपर्छ, जसले  गर्दा विश्वास डरमाथि हावी होस्।

८. असफलताबाट अत्तालिनुको साटो त्यसबाट पाठ सिक्नुपर्छ, आफ्नो अहिलेसम्मको सफलतामा गर्व महसुस गर्नुपर्छ जसले गर्दा आफूभित्र  उत्साह र जोशको सञ्चार भैरहोस्।

९. जुनसुकै काममा हात हाल्दा त्यसमा आफ्नो सफलतालाई नै लक्ष्य मान्नुपर्छ। सफलताका लागि कसैसँग कुनै प्रकारको सम्झौता गर्नुहुँदैन।

१०. भूत र भविष्यको चिन्ता छोडेर आफ्नो वर्तमानमा पूरै ध्यान केन्दि्रत गर्नुपर्छ, किनभने न त कसैले आफ्नो विगतलाई बदल्न सक्छ, न  आउने समयलाई नै रोक्न सक्छ। वर्तमानका बारेमा सोच्नुपर्छ जसमा आफू बाँचिएको छ, किनभने यो समयमा जित हासिल गर्न सकिन्छ।

११. गुनासो गर्नुको साटो समस्याको समाधान खोज्ने प्रयास गर्नुपर्छ। यसले समस्याको स्थायी समाधान फेला पार्न सकिन्छ।

१२. जब आफ्नो सफलता प्रतिसन्देहको स्थिति उत्पन्न हुन्छ तब आफ्नो मनमस्तिष्कमा आउने नकारात्मक विचारलाई उखालेर फ्याँक्नुपर्छ  र सकारात्मक

विचार भर्नुपर्छ।

१३. जब आफूलाई लाग्न थाल्छ कि सबै कुरा असम्भव हुँदै गएको छ भने के सोच्नुपर्छ  भने लगन र निष्ठाका बलमा सबैथोक सम्भव छ,  त्यसैले यसलाई सधैं कायम राख्नुपर्छ।

१४. लक्ष्यबाट बिमुख हुने स्थितिमा आफ्नो मुटुको गतिमाथि ध्यान केन्दि्रत गर्नुपर्छ। आफ्नो वरिपरिको वातावरणको अवलोकन गर्नुपर्छ।  आफ्नो दृष्टिकोणलाई स्पष्ट पार्दै त्यो सकारात्मक दिशातर्फ पाइला चाल्नुपर्छ, जुन आफूले आफ्ना लागि बनाइएको छ। ध्यान केन्दि्रत गर्नाले  लक्ष्य मात्र देखापर्छ।

१५. एक्लोपन महसुस भैरहेको छ भने ती सबै व्यक्तिलाई याद गर्नुपर्छ जो यहाँसम्म आफ्नो साथ हिँड्यो र जसले अहिले पनि आफूलाई  माया, स्नेह र सहयोग दिइरहेको छ। यसले एक्लोपन महसुस हुँदैन।

१६. जब लाग्छ कि आफ्नो लक्ष्यबाट विमुख हुन थालिएको छ वा फेरि जीवनमा लगातार हारको सामना गर्नुपरिरहेको छ भने आफ्नो मागर् दर्शन आफैँ गर्नुपर्छ।

१७. थाकेको वा हारेको महसुस हुन्छ भने मनमनै के सोच्नुपर्छ भने म कहिल्यै हिम्मत हार्दिनँ। बिना कुनै डर, हिचकिचाहट हिम्मतका साथ  ती सबै काम गर्नुपर्छ जुन आफूले गर्न चाहिएको छ।

१८. यो काम गर्न सक्दिनँ भन्ने महसुस हुँदा त्यो सकारात्मक शक्तिको सहयोग लिनुपर्छ  जसको सहयोग अहिलेसम्म लिँदै आइएको छ।

१९. जब परिस्थिति नियन्त्रणबाहिर गैरहेको छ र आफ्नो बसमा केही पनि छैन भने मात्र त्यसलाई नियन्त्रण गर्नुपर्छ, जुन गर्न सकिन्छ र  त्यसलाई छाडिदिनुपर्छ जुन आफ्नो नियन्त्रणबाट बाहिर गैसकेको छ।

२०. कुनै कामलाई लिएर जब अधिक दबाबमा परिएको छ, लक्ष्य मात्र केही दूरीमा छ र प्रत्येकको आँखा आफूंमाथि छ भने नहडबडाइ बिना  कुनै मानसिक दबाब आफ्नो काम गम्भीरताका साथ सम्पन्न गर्नुपर्छ।

सर्टकटबाट सफलता पाउन सकिँदैन

सर, पर्सि मेरो फिजिक्सको परीक्षा छ, मलाई केही महत्त्वपूर्ण प्रश्न बताइदिनुस् न— रोहितले आफ्ना छिमेकी फिजिक्स टिचरसँग आग्रह गरे।

रोहित, तिमीले मन लगाएर पढ्नुपर्‍र्याे, किनभने यो तिम्रो बोर्डको परीक्षा हो। त्यसैले म तिमीलाई कुनै महत्त्वपूर्ण प्रश्न बताउँदिन, शिक्षकले  उत्तर फर्काए।

यद्यपि रोहितले मानेनन्, उनले आफ्नो एउटा साथीको सल्लाहमा बजारबाट गेसपेपर किने। परीक्षाको रिजल्ट आएपछि जब उनले आफ्नो  फिजिक्सको नम्बर देखे, उनी छाँगोबाट खसेझैं भए किनभने यो विषयमा उनको पासिङ माक्र्स पनि आएको थिएन।

रोहित मात्र त्यस्ता विद्यार्थी होइनन् जो सर्टकट बाटोबाट सफलता पाउन चाहन्छन्। रोहितजस्तो अनेकौं किशोर-किशोरी भेटिन्छन् जो  सफलता त चाहन्छन् तर त्यसका लागि मेहनत भने गर्दैनन्।

सफलता रूखमा फलेको कुनै फल होइन, जसलाई जतिबेला मन लाग्यो त्यतिबेला टिप्न सकियोस्, वैज्ञानिक लिर्डनले भनेका थिए- हिजो  हामी के थियौं र आज हामी के छौं, यो यस कुरामा निर्भर गर्छ कि हिजो हामीले के गर्‍यौं र आज के गर्दैछौं।

आजको युगमा हरेक व्यक्ति सफलताका लागि अत्तालिएका छन्। संसारका धेरैजसो सफल मानिसले आफ्नो काम पूरै लगन र गम्भीरताका  साथ गर्छन्। आफ्नो विषयको पूरा जानकारी राख्छन् साथै उनीहरू सफलता पाउन वा नामका लागि कहिल्यै हतारिदैनन्।

जब हामी कुनै काम गरिरहेका हुन्छौं तब त्यसमा सफलता पाउन कैयौं प्रकारका निर्णय लिनुपर्छ। जसको नतिजा राम्रो पनि हुन सक्छ र  खराब पनि।

वास्तवमा समस्यासँग भिड्नु जीवन हो सफलताको वास्तविक आनन्द तब मात्र प्राप्त हुन्छ जब हामी संघर्ष गछौर्ं, तर यस क्रममा आफ्नो  उत्साहलाई अलिकति पनि डगमगाउन दिनु हुँदैन। त्यसपछि मात्र सफलता प्राप्त हुनसक्छ। किनभने पटक-पटक लड्नु अनि उठ्नु र संघर्ष  गर्नुनै सफलताका लागि गरिएको साँचो प्रयास हो।

सफलताका लागि धैर्य, लगन, इमान्दारी, कडा मेहनत एवं आत्मविश्वास अत्यावश्यक छन्। आफ्नो जीवन सफल बनाउन प्रत्येक काम पूरै  लगनका साथ गर्नुपर्छ। सफलता हाम्रो नजिक आफै हिँडेर आउँदैन। यसका लागि बाटो हामी आफैंले बनाउनुपर्छ। मेहनत र दृढ अठोटबाटै  सफलताको बाटो खुल्छ।

सार्वजनिक स्थानमा यौनसम्बन्ध राख्ने क्रम बढ्दै

 
यौन उपकरण निर्माता कम्पनी एडम एन्ड इभको पछिल्लो सर्वेक्षणअनुसार पश्चिमी समाजमा सार्वजनिक स्थानमा यौनसम्बन्ध राख्ने क्रम बढ्दै गएको छ। उक्त कम्पनीले आफ्नो वेबसाइटमार्फत गरेको सर्वेक्षणअनुसार ५२ प्रतिशतले कुनै न कुनै सार्वजनिक स्थलमा यौनसम्बन्ध  राखेको बताएका छन्। यस्तो किसिमको सम्बन्ध राख्ने व्यक्तिहरूमा ८० प्रतिशतले पार्क गरेर राखेको कारमा सम्बन्ध राखेको बताएका छन्  भने ५५ प्रतिशतले जंगलमा, ४४ प्रतिशतले पार्कमा, ४२ प्रतिशतले समुन्द्री तटमा शारीरिक सम्बन्ध राखेको बताएका छन्। उक्त सर्वेक्षणका  प्रमुख डा. केटभान क्रिकका अनुसार मानिसमा यौनको आनन्द विभिन्न किसिमले लिने रहर बढेका कारण यस्तो गतिविधि बढेको हो।

पशुकरणीमा खतरा बढी

 
ब्राजिलको एक ग्रामीण क्षेत्रमा गरिएको सर्वेक्षणअनुसार पशुकरणी गर्ने पुरुषहरूमा क्यान्सरको खतरा बढी हुन्छ। जीवनमा एक पटक मात्र भए  पनि पशुकरणी गर्ने पुरुषको लिंगमा क्यान्सर हुने खतरा बढी रहेको उक्त सर्वेक्षणले देखाएको छ। १८ देखि ८० वर्षका ४ सय ९२ पुरुषमा  गरिएको सर्वेक्षणअनुसार पशुकरणी गर्ने पुरुषहरूमध्ये ३५ प्रतिशतमा लिंगको क्यान्सरको खतरा रहेको सर्वेक्षणकर्ताहरूले जनाएका छन्। सवेर् क्षणकर्ताको समूहले ब्राजिलका १२ सहरका १६ ग्रामीण क्षेत्रका स्वास्थ केन्द्रहरूको निरीक्षण गरेर उक्त तथ्य सार्वजनिक गरेको हो। लिंगको  क्यान्सर भएका १ सय १८ पुरुषमध्ये ४५ प्रतिशतले पशु करणी गरेको स्वीकार गरेका थिए भने ३२ प्रतिशत स्वस्थ पुरुषले उक्त कार्य नगरे को बताएका थिए। पशुकरणी गर्ने ५९ प्रतिशत पुरुषले उक्त कार्य पछिल्लो ५ बर्षको अवधिमा गरेको बताए भने २१ प्रतिशतले उक्त कार्यलाई  अझै निरन्तरता दिइरहेको समेत बताए।

दस वर्षमै आमा

 
मेक्सिकोमा एक १० वर्षीय बालिकाले ३१ साताको गर्भपछि शिशु जन्माएकी छिन्। चिकित्सकहरूका अनुसार आमा र बच्चा अहिले स्वास्थ्यका  दृष्टिकोणले खतरा मुक्त भए पनि कलिली आमाको भविष्य के हुने हो भन्ने कुरामा निश्चिन्त हुन सक्ने अवस्थामा छैन। मेक्सिकोमा १२ वषर् मुनिका बालिकाले आफूलाई यौन हिंसा भएको प्रमाणित नगरी गर्भपतन गर्न नसक्ने कानुन छ। त्यहाँ बालिकाले आफूविरुद्ध यौन हिंसा भएको  प्रमाणित नगरी गर्भपतन गरे आजीवन कारावासको सजाय भोग्नुपर्छ। यही कारणले यौन हिंसामा परेका बालिकाले हिंसा प्रमाणित गर्ने बे लासम्ममा आफूलाई आमाका रूपमा पाइसकेका हुन्छन्। ती १० वर्षीय बालिका-आमाको हकमा पनि यही कुरा लागू भएको छ। उनलाई  बलात्कार गर्ने पुरुष फेला पर्न नसक्दा मुद्दाले आकार लिन सकेन जसका कारण उनले निश्चित समयमा गर्भपतन गराउन पाइनन्। प्रहरीले  अहिले उनीमाथि यौन हिंसा गर्ने पुरुषको खोजी गरिरहेको छ। मेक्सिकोमा गत वर्ष पनि एक ११ वर्षीय बालिकाले एक शिशुलाई जन्म दिएकी  थिइन्। उनी आफ्नै सौतेलो बाबुबाट यौन हिंसाको सिकार भएकी थिइन्। यौन हिंसा भएको ३ महिनाभित्र बालिकाले उजुरी गर्नुपर्नेमा सन्तान  जन्माउने क्रममा ९ महिना नाघेका कारण मुद्दा खारेज भएको थियो।

कर्णाली नदीमा बिन्दास युवती

 
दौडिँदै सडकबाट पुल तल आएकी एक जना किशोरीले सबैका सामुन्ने हतपत पहेंलो रङको भेस्ट खोलिन र अर्धनग्न अवस्थामा  निकै चिसो कर्णाली नदीमा झ्याम्म हाम फालिन्।  कालो पाइन्ट र क्रिम कलरको बे्रसियरमा कर्णालीमा पौडिन थालेकी ती किशोरीलाई देख्ने  विदेशी पर्यटकसमेत छक्क परे। रबड बोटमा पर्यटक लिएर आएका नेपाली युवाहरू भने हाँस्दै थिए।

पौडँदै नदीको बीच भागतिर गैरहेकी कुनै जलपरीजस्ती देखिने ती १९ वर्षीय किशोरीले कर्णाली नदीको जलयात्रामा आएका युरोपेलीहरूलाई  उछिन्दै आफ्नो चाहना व्यक्त गरिन्, 'मन मिल्यो भने म त यही नदीको पानीमै आफ्नो चाहना पूरा गर्न सक्छु।' डल्फिन जस्तै डुब्दै-उत्रँदै  गरेकी नेपाली किशोरी कुनै बेला बागचाल हान्थिन् भने कुनै बेला उत्तानो परेर पौडिन्थिन्।

यसअघि कहिल्यै यस्ता केटी नदेखेका कर्णाली पुल वरपरका कतिपय बासिन्दा छक्क परेर पुलमाथिबाट नियालिरहेका थिए। हेर्नेहरूमा बूढापाका  त थिए नै, तर किशोर-किशोरी बढी थिए। जलयात्रामा आएका विदेशी युवती ती नेपाली किशोरीका सामुन्ने फिका देखिन्थे। चलचित्रमा देखिने  यस्ता दृश्यलाई नपचाउने अनुदार र कथित सभ्य समाजका लागि उनी चुनौती दिँदै थिइन्। नदिको पानीमा भिज्दा निकै कामुक देखिएकी  आकर्षक जीउडालकी किशोरी थाकेपछि बिस्तारै किनारमा आइन् र विदेशीहरूसँग हात मिलाइन्।

भिजेको पाइन्ट र ब्रेसियर नखोली त्यसैमाथि नदी किनारमा राखिएको आफ्नो भेस्ट लगाइन् अनि विदेशी पर्यटकसँगै कर्णाली पुल माथितिर  लागिन्। नजिकैको एउटा होटलमा खाना खाएकी ती किशोरीले आफू दुई पूर्वगृहमन्त्रीसँग परिचित भएको समेत बताइन्।

सुर्खेत घर बताउने यी किशोरीले यसै पटक एसएलसी उत्तीर्ण गरेकी हुन्। उनलाई विभिन्न ठाउँ घुम्ने, बस्ने र खाने बिन्दास जिन्दगी मनपर्छ।  उनलाई यौन सम्बन्ध सामान्यजस्तो लाग्छ। 'कुरा र मन मिल्यो भने त्यसमा के आपत्ति छ र ?' चिसो पिउँदै उनले भनिन, 'मलाई २० मिने टभन्दा बढी मन पर्दैन।' नदीमा नाङ्गै पौडिँदा तपाईंलाई लाज नभएकी केटी भने नि ? साप्ताहिकको एक प्रश्नको जवाफमा उनले भनिन्- ' केको लाज ? मैले ब्रेसियर लगाएकै थिएँ। विदेशीहरू त पूरै नाङ्गै पौडिन्छन्।'

 उनले अझै दस वर्ष खुला जिन्दगी बिताउने पक्षमा रहेको बताइन्। आफ्नो जीवनशैलीमा कसैले हस्तक्षेप गरेको उनलाई पटक्कै मन पर्दैन।  खुलेर कुरा गर्ने ती किशोरीले देखाएको व्यवहारले युरोपलाई उछिन्न थालेको अनुभूति हुन्थ्यो। यसअघि स्थानीय बासिन्दाले यति धेरै उदार  युवती भेटेका थिएनन्। नेपालगन्ज जान हिँडेकी ती किशोरी यातायात बन्दका कारण त्यहाँ अलमलिएकी थिइन्।

अब हवाईजहाजमा अश्लील चलचित्र

 
आफ्नो सामुन्नेको निजी पर्दामा गीतसंगीत र चलचित्र हेर्न पाउँदा हवाईयात्रा निकै रोमाञ्चक हुन्छ। एयरलाइन्सहरूले यात्रुका लागि नयाा- नयाा गीतसंगीतका भिडियो तथा भर्खरै रिलिज भएका चलचित्र राखिदिए भने त झनै उत्तम, तर अब यात्रुहरूले हवाईजहाजमा यात्रा गर्दा  अश्लील चलचित्रसमेत हेर्न पाउनेछन्।

सस्तो भाडाका लागि विश्वचर्चित बेलायतको रायन एयरले आफ्ना उडानमा यात्रुहरूलाई अश्लील चलचित्र देखाउने योजना बनाएको हो।  एयरलाइन्सका प्रमुख माइकल ओ लेरीले कम्पनीले हवाईजहाजभित्र सशुल्क अश्लील चलचित्र हेर्न पाउने व्यवस्था गर्न लागेको जानकारी  दिएका छन्। वेबसाइटमार्फत प्रदान गरिने उक्त सेवामा यात्रुहरूले पैसा तिरेपछि चाहेको गीतसंगीत तथा अश्लील चलचित्र हेर्न पाउनेछन्।

अश्लील चलचित्र हरेक सिटको पछाडि हुने स्क्रिनमा भने हेर्न पाइनेछैन। त्यस्तो चलचित्र हेर्न चाहनेहरूलाई एउटा हाते उपकरण प्रदान  गरिनेछ, जसमा गोप्य रूपमा हेर्नुपर्नेछ। विश्वका धेरै होटलमा यस्तो सेवा भएकाले आफूहरूले पनि विमानभित्रै अश्लील चलचित्र हेर्न किन  नदिने भनेर यसको व्यवस्था गर्न लागेको रायन एयरले जनाएको छ। अबको एक वर्षभित्रमा रायन एयरबाट यात्रा गर्नेहरूले विमानभित्रै  अश्लील चलचत्रि हेर्न पाउने कम्पनीको दाबी छ।     

पुरानो पेशालाई मान्यता

 

ताइवानको संसद सर्वाधिक पुरानो पेसाका रूपमा रहेको यौन व्यवसायलाई कानुनी मान्यता दिने अन्तिम तयारीमा पुगे पनि यो पेसाप्रति  आबद्ध व्यवसायी भने अझै खुल्न सकेका छैनन्। स्थानीय आचारसंहिता संशोधनअनुसार यही मंसिर महिनाभित्र उक्त कानुन कार्यान्वयन गर्ने  तयारीमा सरकार छ, जसमा निश्चित स्थानमा यौनव्यवसाय सञ्चालन गर्न अनुमति दिने प्रावधान छ। सरकार पनि व्यवसायीहरू छरिएर  बस्नुभन्दा निश्चित स्थानमा यौन व्यवसायको क्षेत्र निर्धारण गर्ने योजनामा छ। उक्त क्षेत्रभन्दा बाहिर यौनजन्य गतिविधि गरे कानुनी  कारबाहीसमेत भोग्नुपर्ने नियम बनाइनेछ। अहिले त्यस्तो क्षेत्र कहाँ बनाउने भन्ने द्विविधा स्थानीय अधिकारीहरू बीच छ। त्यस्तो क्षेत्र वरपर  हिंसाका घटना बढ्ने हुनाले जहाँकही राख्न नहुने सुझाव केहीको छ भने कसैले त्यहाँको यौन व्यवसायलाई स्वीडेनको जस्तो बनाउनुपर्ने  सल्लाह दिएका छन्। स्वीडेनको कानुनअनुसार त्यहाँ यौनकर्मीले सेवा बेच्न पाउँदैन तर ग्राहकले किन्न भने पाउँछ। अहिले ताइवानका  प्रतिबन्धित क्षेत्रमा यौन व्यवसाय सञ्चालन गरे यौनकर्मीले करिब ७० हजार रुपैयाँ एवं सञ्चालकले १ लाख ४० हजार रुपैयाँ जरिवना  तिर्नुपर्छ।

Sunday, October 2, 2011

जुम्ल्याहा युवा वैज्ञानिक


युवा वैज्ञानिक राम-लक्ष्मणले आविष्कार गरेका नयाँ-नयाँ प्रविधिबाट समाज-सुधारका काम हुन थालेपछि काठमाडौंमा उनीहरूले के गरिरहेका छन् भन्नेबारे चासो बढेको छ । यहाँ छ, दाजुभाइको प्रविधि-आविष्कारबारे तयार पारिएको ‘जुम्ल्याहा कथा’-
बाल्यकालमा उनीहरू साह्रै चकचके थिए । रित्तो हात त बस्नै नसक्ने । घरमा कोही नभएको मौका पारेर रेडियो, फाङ्लाङ-फुङ्लुङ पार्थे- कुनै जिज्ञासाले घेरिएर । नुवाकोटमा जन्मेका शिशु मस्तिष्कहरूलाई रेडियोबारे कुनै जानकारी थिएन । रेडियोका कान निमोठ्दा घरिघरि निस्कने गीतका मीठा लयले पनि जिज्ञासु बनाउँथ्यो । केटाकेटी अलमलमा पर्थे, ‘यी अनौठा आवाजमा बोल्नेहरू कहाँका होलान् ? कस्ता होलान् ? के खाँदा हुन् ?’ थुप्रै अनुत्तरित प्रश्नलाई मीठो कल्पनासँग साटेर उनीहरू रेडियो फुटाउँथे अनि सपना देख्दै मस्त निदाउँथे । त्यही पहिलो रेडियो-जिज्ञासाले आज ती जुम्ल्याहा दाजुभाइ राम-लक्ष्मण (रामप्रसाद र लक्ष्मण रिमाल) लाई चर्चित युवा-वैज्ञानिक बनाएको छ ।
उनीहरू पढ्नचाहिँ सिपालु थिए । घाँस काट्न होस् वा बाख्रा चराउन जंगल गएका वेला उनीहरूका हातमा किताब हुन्थ्यो । रूखको आड लागेर दाजुभाइ गणित वा विज्ञानका सूत्र घोक्थे । ३० वर्षअघि नुवाकोट, मदनपुरमा जन्मेका यी जुम्ल्याहाको ख्याति आजभोलि बिस्तारै चुलिँदो छ । काठमाडौंमा यी जुम्ल्याहाको आविष्कार दैनिक जीवनमा प्रयोग गर्ने ७० हजार ग्राहक भएको उनीहरू दाबी गर्छन् । राम-लक्ष्मण सधैं आफ्ना ध्यान नयाँ-नयाँ प्रविधिमै केन्द्रित गर्छन् र दुई जोडी चम्किला आँखाले प्रत्येकपल नौला सपना देख्छन् ।
र, आफूहरूले देखेको सपना साकार पार्न चौबीसै घन्टा खटिइरहेका हुन्छन् उनीहरू । नयाँ विषयमा खोज-अनुसन्धान गर्दै आएका यी जुम्ल्याहा दाजुभाइ ‘वैज्ञानिक उत्पादनका लागि कुनै खास ट्रेनिङ लिएको छैन’ भन्छन् । उनीहरू प्रत्येक वर्ष फरक-फरक आविष्कारले चर्चाको शिखरमा हुन्छन् ।


वायरलेस कम्युनिटी सेक्युरिटी साइरन
कुरा सुरु गरौँ यो जुम्ल्याहा जोडीको पछिल्लो आविष्कारबाट । पछिल्लो समय उनीहरू खस्कँदो सुरक्षा-प्रणालीलाई प्रविधिमार्फत सुधार गर्न जिसिएम प्रविधिमा आधारित ट्रयाकिङ प्रणालीको निर्माण गरेर चर्चामा आएका छन् । वायरलेस कम्युनिटी साइरन निर्माण गरी चर्चामा आएका उनीहरूले डिजिटल प्रविधिमार्फत सवारीसाधन र व्यक्तिबारे सहजै जानकारी पाउन सकिनेगरी जिपिएस (ग्लोबल पोजिसन सिस्टम) निर्माण गरेका हुन् । ‘यसको प्रयोग गरी कम्प्युटरमार्फत प्रविधि जडान गरिएको सवारीसाधन र व्यक्ति कहाँ छन् सजिलै पत्ता लाग्नेछ,’ राम रिमालले भने, ‘व्यक्ति र सवारीसाधन रहेको स्थान पत्ता लगाउन गुगल र माइक्रोसफ्टसँग सहमति गरेका छौँ ।’ अर्का भाइ लक्ष्मणका अनुसार ट्रयाकिङका लागि २५ हजार र सवारीसाधनमा जडान गर्न ३० हजारमा राम-लक्ष्मणको कम्पनी ‘टेक्नोलोजी सेल्स प्रालि’ले सो सुविधा उपलब्ध गराउँदै आएको छ । ‘यो प्रविधिको जडानपछि नेपाल र भारतको समेत सम्पूर्ण म्यापिङ विवरण कम्प्युटरमा उपलब्ध हुनेछ,’ लक्ष्मण भन्छन् । महानगरीय प्रहरी अवधारणाअनुसार परिचालित सिआरभी भ्यानको अवस्था, प्रहरी कर्मचारीहरू कहाँ छन् ? भन्ने जानकारी लिन जिपिएस प्रविधिको उपकरण सहयोगी हुने राम रिमाल बताउँछन् ।

यही प्रविधिमा आधारित सुरक्षाको विकासका लागि आयुक्तको कार्यालय रानीपोखरीमा निःशुल्क सेन्टर मनिटरिङ युनिट पनि जडान गरिएको छ । करिब १५ लाख जडान-शुल्क लाग्ने भए पनि आयुक्त कार्यालयमा निःशुल्क जडान गरिएको लक्ष्मणले बताए । ‘ताररहित फोन जडान भएका सर्वसाधारणले आफ्नो टेलिफोनमा एक हजार दुई सयको इन्कोडर जडान गरेपछि सेन्टर मनिटरिङ डिभाइसको सुविधा लिन सक्छन्,’ लक्ष्मण बताउँछन्, ‘टेलिफोनसँगै जडित इन्कोडरमा रहेको स्विच थिच्नासाथ प्रहरी कार्यालयमा रहेको सेन्टर मनिटरिङ युनिटमा बटम दबाउने व्यक्तिको पूरै विवरण आउँछ । यसैको आधारमा आपतमा परेका सर्वसाधारणको घरसम्म पुग्न प्रहरीलाई निकै सजिलो हुन्छ ।’
तार चोरी नियन्त्रण प्रविधि
प्रविधिको कमाल पनि गजबैको हुँदोरहेछ । ललितपुरको लुभुस्थित ज्यागाठा क्षेत्रमा टेलिफोनको तार चोरी हुन थालेपछि दूरसञ्चार प्राधिकरणले जडान गरेको राम-लक्ष्मण निर्मित ‘तार चोरी नियन्त्रण प्रविधि’ले कमाल नै गर्‍यो । उनीहरूकै कम्पनी टेक्नोलोजी ‘सेल्स प्रालि’ले जडान गरेको यो स्वचालित साइरन घन्टीले टेलिफोनको तार काट्नेबित्तिकै टेलिकमका कर्मचारी र प्रहरीलाई फोन गरी ‘तार चोरी भएको’ सूचना दियो । चोरहरूले एउटा तार काट्न सफल भए तर अरू तार काट्न पाएनन् र साइरन बजेपछि भागाभाग भयो । ‘यो प्रविधिले तार छुने वा केही वस्तुले काट्नेबित्तिकै प्रविधिमा डबिङ गरेका टेलिफोन नम्बरमा ‘अटोमेटिक’ फोन गरिदिन्छ,’ राम भन्छन्, ‘यस प्रविधिमा विभिन्न स्थानको नामसमेत डबिङ गर्न मिल्छ र तार चोरी हुनेबित्तिकै प्रविधिले स्थानसमेत उल्लेख गरिदिन्छ ।’

हतियार भण्डारणका लागि सुरक्षागार्ड
हतियार भण्डार गरेको कोठा, ढोकामा जडान गर्न सकिने अर्को प्रविधि ‘हतियार भण्डारणका लागि सुरक्षागार्ड’ प्रविधिको निर्माणबाट राम-लक्ष्मण निकै उत्साहित छन् । यो सेन्सर प्रविधि जडान गरेपछि हतियार चलाएको कुरा साइरनबाट सजिलै थाहा पाउन सकिने दाजुभाइ वैज्ञानिक बताउँछन् । उनीहरूले हतियार भण्डारका लागि आफ्नै सोचले तयार पारेको यो प्रविधिले भण्डारण गरिएको हतियार चलाएको खण्डमा एकैपटक दुई दर्जनभन्दा बढी फोनमार्फत स्वचालितरूपमा फोन गर्ने र समाचार पठाउने गर्छ । ‘सरकार-माओवादीले हतियार व्यवस्थापनका लागि साइरन घन्टीको कुरा उठाएपछि यो प्रविधि तयार पारेका हौँ,’ राम भन्छन् । ताररहित यो प्रविधिको प्रयोगले हतियार भण्डारण गरिएको क्षेत्रमा के-कस्ता क्रियाकपाल भइरहेका छन् भन्ने कुरा सरकारी अधिकारी तथा संयुक्त राष्ट्रसंघका पदाधिकारीले काठमाडौंमै बसेर सजिलैसँग सुन्न सक्नेछन् । फोन-लाइन जोडेर प्रयोगमा ल्याउन सकिने यो प्रविधिले फोन गर्ने मात्र होइन, सम्बन्धित व्यक्तिसँग कुरासमेत गर्छ । यो प्रविधि यति सुरक्षित छ कि कोही हतियार भण्डारण गरिएको ढोका र झ्यालबाट मात्र नभएर छतबाट गएको खण्डमा पनि साइरन घन्टी स्वचालित रूपमा बज्ने गर्छ । यो प्रविधि धेरै खर्चिलो छैन र विदेशबाट साइरन झिकाउन आवश्यक पर्दैन । यो प्रविधि निर्माणमा उनीहरूले लामो खर्चेका छन् ।

स्वचालित मोटर अपरेटर
यी दाजुभाइको पूरै समय प्रविधिको विकास र आविष्कारमै बित्छ । हरेक काममा उनीहरू सँगै सहभागी हुन्छन् । यो उमेरसम्म आइपुग्दा कुनै पनि काम छुट्टाछुट्टै गरेको याद छैन उनीहरूलाई । उनीहरूको सुरुवाती आविष्कारचाहिँ ‘स्वचालित मोटर अपरेटर’ हो जसले उनीहरूलाई यो ठूलो सपनाको सहरमा छुट्टै परिचय दियो । जतिवेला उनीहरू आर्थिक हिसाबले सबल थिएनन्, केही गर्ने जोस र कालो आँखामा टल्किएको सपना मात्रै थियो, त्यहीवेला यो मेसिनको निर्माण गरेका थिए उनीहरूले । यो मेसिनको जन्मको कथा बेग्लै खालको छ । उनीहरू काठमाडौंको कुनै एउटा गल्लीको घरमा डेरा बस्थे । घरबेटीले ‘ट्यांकीमा पानी भर्ने र पानी भरिएपछि बन्द गराउने’ जिम्मा यी दाजुभाइलाई दिएका थिए । उनीहरू दिक्क मान्थे । केही समय त घरबेटीको आदेश खुरुखुरु माने उनीहरूले । तर, सधैं मोटर अन/अफ गर्न तल-माथि गरिरहनुपर्ने झन्झटबाट उनीहरू मुक्ति चाहन्थे । त्यही चाहनाको कारण जन्मियो- स्वचालित मोटर अपरेटर । त्यसपछि उनीहरू राति मस्त निदाउन सक्ने भए र उता ट्यांकीमा पानी आफैं भरिन थाल्यो । यसको प्रयोगबाट जुनसुकै वेला धारामा पानी आए पनि अपरेटरले पानी तान्ने मोटर अन गरिदिन्छ र पानी बन्द भए वा ट्यांकी भरिएमा अफ गरिदिन्छ ।
०५५ सालमा यो प्रविधिको निर्माणले कमर्स पढिरहेका यी जुम्ल्याहाको मन पूरै विज्ञान-प्रविधितिर मोडिदियो । र, उनीहरूको तन-मन अनि घुम्ने पृथ्वीको आफ्नो भागमा पर्ने चौबीस घन्टा समय प्रविधि विकासमै केन्दि्रत हुन थाल्यो । उनीहरूले निर्माण गरेको मकै छर्ने मेसिन, बाढी/सुनामी-सूचक यन्त्र, बाइकगार्ड पनि मानिसहरूले निकै रुचाएका प्रविधि हुन् । ‘हामी ठूला वैज्ञानिक बन्ने सुरले यो काममा लागेका होइनौँ । मात्र मानिसको जीवनशैलीलाई केही हदसम्म सहज बनाउन सके पुग्छ,’ लक्ष्मण भन्छन् । बाढी/सुनामीसूचक यन्त्रले नयाँदिल्लीमा सन् २००४ मा भएको बृहत् विज्ञान प्रदर्शनीमा ‘युथ इनिसिएटिभ अवार्ड’ जितेको थियो । यो यन्त्रबाट समयमै बाढी/सुनामीबारे सूचना पाउन सकिन्छ । ‘विशेषतः तराई क्षेत्रमा यो यन्त्र निकै प्रभावकारी हुनसक्छ,’ राम भन्छन्, ‘त्यहाँ बाढी बढी आउँछ र यो मेसिनबाट मानवीय र आर्थिक क्षति कम गर्न सकिन्छ ।’
राम-लक्ष्मणले लामो समयको मिहिनेतमा निर्माण गरेको ‘मकै छर्ने मेसिन’ पनि निकै चर्चित बन्यो । यो उपकरणले रोनाष्टबाट ‘एमेच्योर साइन्स अवार्ड’ पनि प्राप्त गर्‍यो । तर, यो प्रविधि ग्रामीण किसानको क्षमताबाहिर भयो र बिक्री-वितरण हुन सकेन । यसमा सरकारले सहयोग गरोस् भन्ने उनीहरूको चाहना छ र मकै छर्ने मेसिनलाई गाउँ-गाउँ पुर्‍याउन, प्रयोगमा ल्याउन सकियो भने कृषिक्षेत्रले ठूलो फड्को मार्छ भन्ने लाग्छ उनीहरूलाई ।
अहिले काठमाडौं र आसपासका जिल्लामा चोरी र लुटपाट नियन्त्रणमा यी दाजुभाइको ठूलो योगदान छ । चोरी र लुटपाटका घटना नियन्त्रणका लागि उनीहरूले बनाएको ‘इलेक्ट्रोनिक सेक्युरिटी सिस्टम’ काठमाडौं मात्रै होइन, बाहिरका सहरतिर पनि पुगेको छ । यसले थुप्रै स्थानमा चोरी नियन्त्रणमा सघाउ पुर्‍याएको छ । आफूहरूले विकास गरेको कुनै प्रविधिको प्रयोग भएको देख्दा साह्रै खुसी लाग्छ रे उनीहरूलाई । ‘हामी अहिले जनताको हितलाई ध्यानमा राखेरै मात्र अहोरात्र जुटिरहेका छौँ,’ उनीहरू भन्छन् ।
जुनैवेला पनि प्रविधि र विज्ञानमै रमाइरहने यी दाजुभाइ बिहान सातै बजे अफिस पुग्छन् र ल्यापटपमा आँखा जुधाउन थाल्छन् । राति ९ बजेमात्रै अफिसबाट निस्कन्छन् । ‘अब त हरेक समस्याको प्राविधिक समाधान खोज्ने बानी नै भइसक्यो,’ राम भन्छन् । उनीहरूले उपत्यकाको बाइक चोरी नियन्त्रणका लागि ‘बाइकगार्ड’ नामक यन्त्रको निर्माण गरेका छन् । यो प्रविधिलाई बाइकमा जोडेपछि जुनै ठाउँमा बाइक रोके पनि चोरले चोर्न सक्दैन । बाइकलाई केही मिटर हिँडाउँदा स्वचालित साइरन बज्न थाल्छ र स्टार्ट गरेपछि आफैं बन्द हुन्छ ।
यी दाजुभाइका पिता-पुर्खाले खेती-किसानीमै जीवन गुजारे । तर, परिवारको पेसाबाट फुत्त बाहिर निस्केर उनीहरूले नितान्त नौलो क्षेत्रमा आफूलाई स्थापित गरे । नयाँ-नयाँ प्रविधिबाट समाज-सुधार हुन थालेपछि काठमाडौंमा उनीहरूले के गरिरहेका छन् भन्नेबारे चासो बढेको छ । यो ‘जुम्ल्याहा कथा’ सुनाउँदा वेला-वेला उनीहरू भावुक पनि हुन्छन् । एउटै प्रविधि आविष्कारका लागि वर्षौंसम्म खटेका दिनहरू आँखामा नाच्न थाल्छन् ।
‘हाम्रो अफिसमा ढोका खोल्ने आफ्नै सिस्टम छ’, लक्ष्मणले पाइन्टबाट पर्स निकालेर छुस्स ढोकामा छोएपछि ढोका खुल्यो र कोठाको बत्ती पनि आफैं बल्यो । आफैंले निर्माण गरेको ‘अटोमेटिक डोर सिस्टम’ र ‘स्वचालित बत्तीको स्विच’बारे केही शब्द वर्णन गरेपछि छेउको चिया-कपलाई च्याप्प समातेर तम्तम्याइलो चिया सुरुप्प पारेका लक्ष्मण भन्दै थिए, ‘नेपालैभरि यो प्रविधि विस्तार गर्न पाए क्या मज्जा हुन्थ्यो !’ आफूहरूले आविष्कार गरेका प्रविधि र सामानहरूको लामो समयको बेलिविस्तारपछि लक्ष्मणभन्दा आधी घन्टा मात्रै जेठा राम भन्दै थिए, ‘तपाईंलाई कत्तिको मन पर्‍यो कुन्नि ?’

Thursday, September 29, 2011

पत्नीको आक्रमणमा झन्डै ज्यान गएन

 
लोग्नेले पत्नीलाई कुटपिट गरेको वा जिउँदै जलाइदिएको घटना धेरै सुनिन्छ, तर पत्नीबाट कुटिने वा मुस्किलले ज्यान जोगाउनेहरू कमै भेटिन्छन् । त्यस्तै अपवादमध्येका पत्नीपीडित रणबहादुर  चन्द बाँकेको कोहलपुरस्थित शिक्षण अस्पतालको

शैयामा दुई सातादेखि उपचार गराइरहेका छन् । पत्नी र सासूको संयुक्त आक्रमणबाट गम्भीर घाइते चन्दको दाहिने हात १६ ठाउँमा काटिएको छ भने  कुइनाभन्दा तल तीन ठाउँका नसा काटिएको छ । हातको माझी औंला आधा काटिएको छ । चिकित्सकहरू छुट्टएिको अवस्थाको साइली औंला जोड्ने प्रयासमा छन् । दाहिने आँखा तल ५ वटा टाँका लागेका  छन् ।

बायाँ हातको पाखुरा र दाहिने खुट्टा पनि काटिएको अवस्थामा छन् चन्द । 'पत्नीले लाठी र सासू कमलादेवी सिंहले खुर्पाले हानेर घाइते बनाए,' निर्मम यातना सहेका चन्दले भने, 'झन्डै ज्यानै गएन ।'  कञ्चनपुर जिल्लाको दैजी-६ स्थित वसन्तथलाका ५० वषर्ीय चन्द नेपाली सेनाबाट निवृत भएपछि स्थानीय एक कारखानामा ज्याला मजदुरी गर्दै आक्रमण गर्ने पत्नी र छोरा-छोरी पाल्दै आएका थिए । यद्यपि सैनिक तालिम लिएका चन्द महिलाबाट भएको घरेलु हिंसाको प्रतिकार गर्न भने नसकेको बताउँछन् ।

'एक्कासि समातेर धमाधम बजाए,' चन्दले भने । प्रायः ज्वाइँको घरमा बस्दै आएकी कमलादेवीले  छोरीलाई उचालेर कुटपिट गरेको चन्दको दाबी छ ।

'तीन-चार वर्षदेखि आउने जान्थिन्, 'घाईते चन्दले भने, 'छोरीलाई सुर्‍याउँदा घर बिगि्रन्छ, त्यसो नगर्नोस् भनेर सम्झाउँदा मनिनन्,' घाइते चन्दले झगडाको कारण उल्लेख गर्दै भने, 'आमा बसेको डाहा भयो  भन्दै अभद्र व्यवहारसँगै मार्ने उद्देश्यले आक्रमण गरे ।'

दुई छोरी र दुई छोराका बाबु चन्दले पत्नीलाई आमाको पछि लागेर नहिँड्न भनेपछि झगडा सुरु भएर र असारदेखि बोलचालसमेत नभएको बताए । भदौ १९ गते राति पत्नीले समाई सासूले खुर्पाले हिर्काएर  घाइते बनाएको चन्दको भनाई छ । लोग्नेलाई मरणासन्न हुने गरी कुटेर घाइते बनाए पनि लीला उनको माया लागेर अस्पतालमा भेट गर्न आएकी थिइन् । लीलाले आफूले लोग्नेलाई कुटपिट गरेको अस्वीकार  गरेकी छिन् । 'मैले हानेकी होइन,' उनले भनिन । घरेलु हिंसामा घाइते चन्दले रक्ताम्य अवस्थामा करिब १ किलोमिटर टाढाको बाटोमा पुगेपछि गुहार मागेका थिए । अर्धचेत अवस्थाका चन्द कराएको सुनेका  छिमेकीले प्रहरीलाई फोन गरी उपचारार्थ महाकाली अञ्चल अस्पताल पुर्‍याएका थिए । उक्त अस्पतालले नसा विशषज्ञलाई देखाउनुपर्ने भन्दै कोहलपुर रेफर गरेको थियो । शल्यक्रियापछि चन्द खतरामुक्त  भएको उपचारमा संलग्न चिकित्सकहरूले बताएका छन् । खाना नपाएको सामान्य कुरालाई लिएर भएको झगडा हिंसामा परिणत भएको हो । 'भोक लाग्यो, भात पाकेन भन्दा श्रीमतीले आफैं पकाएर खाऊ  भनिन्,' प्रहरीमा जाहेर मुद्दा दिन जाने हिँडेका चन्दले भने, 'त्यही रिसमा मैले चुल्ठो समातेर तान्नेबित्तिकै सासूले खुर्पाले हानिन् ।'

Friday, September 23, 2011

श्रीमती बलात्कारको घटना

श्रीमान्— श्रीमतीको यौनसम्पर्कलाई आमरूपमा सामान्य मान्ने चलन छ, तर पोखरामा आफ्नै श्रीमतीले जबर्जस्ती गरेको भन्दै उजुरी दिएपछि चितवनका  ३८ वषर्ीय रामचन्द्र सिलवाल पुर्पक्षका लागि कारागार चलान भएका छन्। श्रीमतीले इच्छाविपरित जबर्जस्ती करणी गरेको अभियोग लगाएपछि कास्की  जिल्ला अदालतले सिलवाललाई थुनामा राख्ने आदेश दिएको हो।

३५ वषर्ीया श्रीमतीलाई जबर्जस्ती गरेको अभियोगमा सिलवालका अतिरिक्त १७ वषर्ीय लक्ष्य थापा पनि उनीसागै थुनामा छन्। थापालाई सिलवाल स्वयंले  आफ्नी श्रीमतीलाई करणी गर्न लगाएको आरोप छ। यसरी जबर्जस्ती करणी गर्ने र गर्न लगाउने सिलवाल र थापालाई जबर्जस्ती करणी महलअनुसार  सामूहिक बलात्कार गरेको अभियोगमा साढे १२ वर्षसम्म जेल सजाय हुनसक्छ। बलात्कारका धेरै घटना अदालतमा आउाछन्, जिल्ला न्यायाधिवक्ता गो विन्द गिरीले भने- 'पोखरामा यस्तो प्रकृतिको मुद्दा भने पहिलो हो।' ३० वर्षदेखि वकालत गर्दैर् आएका अधिवक्ता रामप्रसाद घिमिरेले श्रीमतीमाथि जबर् जस्ती गर्ने र आफ्नै श्रीमान्विरुद्ध उजुरी परेको यो मुद्दा अनौठो भएको बताए।

श्रीमान्ले श्रीमतीको इच्छाविपरित जबर्जस्ती करणी गर्ने घटना वैवाहिक बलात्कार भए पनि अर्को व्यक्तिलाई पनि करणी गर्न लगाउनु वेश्यावृत्ति हो।  मुलुकी ऐन जबर्जस्ती करणी महलको १ नम्बरअनुसार श्रीमतीको सहमतिबिना यौनसम्बन्ध राख्न नपाइने र सहमतिबिना गरिए त्यो स्वतः बलात्कार हुने  कुरा उल्लेख छ। यसो भए जबर्जस्ती करणी महलको ३ को ६ अनुसार दोषीलाई कारबाही हुन्छ।

सिलवाल रोजगारीको खोजीमा चितवनबाट पोखरा आएका थिए। तीन छोराछोरी घरमै छाडेर मजदुरी गर्न पोखरा आइपुगेको यो दम्पती काम नपाएपछि  भौंतारिरहेको थियो। दोस्रो दिन पनि काम नपाएपछि उनीहरूले सागै न्युरोडस्थित पूणिर्मा सिनेमा हलमा चलचित्र हेरेका थिए। त्यही रात जाल्पारोडस्थित  सकडपेटीमा रामचन्द्रले श्रीमतीको इच्छाविपरीत करणी गरेको र थापालाई पनि करणी गर्न लगाएको आरोप छ।

बोनसमा चार औँला ः कमाइखाने भाँडो

 

सामान्य मानिसका हरेक हात-खुट्टामा ५-५ वटा गरी २० वटा औँला हुन्छन्, तर क्यूवामा एक यस्ता मानिस छन् जसका हरेक हात र खुट्टामा ६-६ वटा औँला छन्। २४ वटा औँला भएका योआन्द्री हर्नान्डेज ग्यारिडोलाई भगवानले बोनसका रूपमा दिएका ४ वटा थप औँलाप्रति ठूलो गर्व छ। बोनसमा औँला पाउँदा ग्यारिडोलाई जिवन निर्वाह गर्न सहज भएको छ, किनभने आफ्नो तस्बिर खिच्नेहरूबाट पैसा असुलेरै उनले सानदार जीवन बिताएका छन्। नगरून् पनि किन ? ग्यारिडोले कसैले आफ्नो फोटो खिच्न चहर्‍यो भने १० डलर लिएर एकपटक क्लिक्क पार्न अनुमति दिन्छन्। जबकि क्यूवाका सामान्य नागरिकको औसत मासिक आम्दानी २० डलर मात्र छ। 'मेरो जागिर छैन, त्यसैले यिनै औँलाका कारण बाँचेको छु,' ग्यारिडो भन्छन्।

मानिसमा छ औँला हुनु सामान्य हो तर हरेक हातखुट्टामा १-१ ओटा थप सग्ला औँला हुनु भनेको निकै दुर्लभ मानिन्छ। झ्वाट्ट हेर्दा उनका हातका औँला नगनेसम्म थप औँला छ भन्ने छुट्याउन पनि गाह्रो हुन्छ।

Sunday, August 7, 2011

मंगलमा पानीको संकेत पत्ता लगाउनेमा नेपाली पनि

मंगल ग्रहमा पानी भएको भाग भनी हालै नासाले सार्वजनिक गरेको तस्बिर -बायाँ) र त्यससम्बन्धी अनुसन्धानमा संलग्न टोलीका नेपाली विद्यार्थी लुजेन्द्र ओझा ।

संसारभरका वैज्ञानिकहरूका लागि यो साता खुसीको विषय बन्यो- मंगल ग्रहमा पानीको संकेत ! खुसी नहुनु पनि किन, जहाँ पानी त्यहाँ जिन्दगानी !

तर हाम्रा लागि चाहिँ खुसीको कुरा अझ अर्कै छ- त्यो पानीको सम्भाव्यता पत्ता लगाउने अनुसन्धान टोलीमा नेपाली युवा विद्यार्थी पनि थिए । थिए मात्र हैन, उनले नै सुरुमा पानीको सम्भावना औंल्याएका थिए ।

संयुक्त राज्य अमेरिकाको एरिजोना विश्वविद्यालयमा स्नातक तहमा अध्ययनरत नेपाली लुजेन्द्र ओझा त्यही अनुसन्धान टोलीका एक सदस्य हुन् जुन टोलीले मंगल ग्रहमा पानी र जीवको अस्तित्व हुन सक्ने गतिलो आधार हालै प्रस्तुत गरेको थियो ।

एरिजोना विश्वविद्यालयका लुनार एन्ड प्लानिटोरी प्रयोगशालाका अनुसन्धानकर्मी अलप|mेड म्याक्विनलाई उद्धृत गर्दै बिहीबार प्रकाशित वासिङटन पोस्टमा लेखिएको छ, 'सुरुमा जियोफिजिक्सका जुनियर लुजेन्द्र ओझाले मंगल ग्रहबाट स्याटेलाइटले पठाएका तस्बिरहरूमा गाढा धर्साहरू देखेछन् । उनले ती धर्साहरूलाई निरन्तर नियालेर अध्ययन गर्दै जाँदा मौसमअनुसार तिनमा नाटकीय परिवर्तन आएको पाए ।' म्याक्विन उक्त अनुसन्धानबारे 'साइन्स' जर्नलमा प्रकाशित आलेखका प्रमुख लेखक हुन् ।

लुजेन्द्रका अनुसार उनी आफ्नो विश्वविद्यालयका लागि मंगल ग्रहबारेको शोधमा अरू तीन वरिष्ठ अनुसन्धानकर्मीहरूसँगै खटिएका थिए । स्याटेलाइटबाट प्राप्त

तथ्यांकहरू जम्मा गर्ने उनको जिम्मेवारी थियो भने समूहका अरू अग्रजहरू त्यसबारे विश्लेषण गर्थे । विश्वविद्यालयले सन् २००५ मा 'हाइराइज' नामको स्याटेलाइट मंगल ग्रहमा पठाएको थियो ।

 त्यो स्याटेलाइटले मंगलबाट तस्बिरहरू पठाउँथ्यो । त्यसलाई बटुलेर अध्ययन गर्ने जिम्मा लुजेन्द्रको थियो । 'मलाई दिनदिनै कौतूहल बढ्दै गयो,' एरिजोनाबाट शनिबार उनले स्काइपमा कान्तिपुरसित भने, 'हरेक सिजनमा एकै ठाउँको फरक-फरक फोटो आएपछि झनै गहिरिएर बुझ्न मन लाग्यो ।'

एकै ठाउँको तस्बिर पनि गर्मी सिजनमा एकदमै स्पष्ट र जाडोमा कालो देखेपछि गत वर्ष उनले टोलीका वरिष्ठहरूलाई भनेछन्, 'ल पक्का त्यहाँ केही छ ।' उनीहरूले सुरुमा त पत्याएनन् रे । 'तर वैज्ञानिक तथ्य न हो,' उनले भने, 'मैले नपत्याउनुलाई अनौठो मानिन, सुरुमा सबैले विश्वास गर्दैनन् ।' तैपनि उनले त्यहाँ पानीको सम्भावना हुन सक्ने उल्लेख गर्दै लेखे, 'एभिडेन्स अफ वार्म सिजन बि्रनी फ्लोज अन मार्स ।'

अन्ततः नासाले यही अनुसन्धानलाई आधार मान्दै 'मंगल ग्रहमा पानी र जीवको अस्तित्व हुन सक्ने' घोषणा गरेको हो ।

'अहिलेसम्मकै सर्वोत्कृष्ट खोज,' नासाले आफ्नो मुख्यालय वासिङटनमा बिहीबार पत्रकार सम्मेलनमार्फत जानकारी दिएको थियो । यसअघि मंगल ग्रहमा पानी र जीव अस्तित्वबारे गरिएका अनुसन्धानमा यसपटक जस्तो भरपर्दो प्रमाण पाइएको थिएन ।

पछिल्लो अनुसन्धानबाट पत्ता लागेअनुसार मंगल ग्रहको भूमध्य भागको दक्षिणी क्षेत्रमा पानीको बहाव हुन सक्ने देखिएको छ । उक्त क्षेत्रमा पानी अनुकूल तापक्रम पनि पाइएको छ । पानीको बहाव भने एकदमै कमजोर रहेको जनाइएको छ ।

तस्बिरहरूको विश्लेषणबाट त्यहाँका खोलाहरू औंला आकारझंै साँघुरिएर बगेका र ती आधादेखि ५ मिटरसम्म चौडाइका भएको अनुमान छ ।

नासाको यो पछिल्लो जानकारीसँगै लुजेन्द्र चर्चामा आएका हुन् । 'यत्तिको चर्चा होला भन्ने सोचेकै थिइनँ,' ९ महिनाअघि यो तथ्य पत्ता लगाए पनि बिहीबारमात्रै नासाले आधिकारिक रूपमा पुष्टि गरेपछि लुजेन्द्रले भने, 'जीवनमा यति धेरै खुसी कहिल्यै भएको थिइनँ ।'

उनलाई फेसबुकमा पनि धेरैले बधाई र शुभकामना दिइरहेका

छन् । 'तिमी जस्तो लगनशील नेपालीको साथी बन्न पाएकामा गर्व लागेको छ,' क्यालिफोर्नियाकी मेलिसा मिलानले भनेकी छन् ।

काठमाडौं, म्हैपीका लुजेन्द्र ६ वर्षअघि अमेरिका गएका हुन् । अमेरिका जानुअघि ९ कक्षासम्म ग्यालेक्सी पब्लिक स्कुलमा सँगै पढेका काठमाडौंका अमिर जोशीले भने, 'एकदमै बिन्दास खालको थियो तर एउटा कुरामा ध्यान दिइरहने बानी थियो ।' लुजेन्द्रका अनुसार उनका बुबा डा. टंकप्रसाद ओझा पनि एरिजोना विश्वविद्यालयमै अनुसन्धानकर्ता छन् ।

यसैबीच विज्ञान तथा प्रविधि मन्त्रालयका सचिव डा. रामहरि अर्यालले लुजेन्द्रको कामको प्रशंसा गर्दै उनले नेपालको नाम राखेको प्रतिक्रिया दिएका छन् । तर उनको योगदानबारे मन्त्रालयमा आधिकारिक रूपमा कुनै खबर नआएको उनले बताए ।

Saturday, August 6, 2011

निर्वस्त्र सडक नाटक गर्दा गिरफ्तार

 
हालै पोल्यान्डमा सम्पन्न एक सांगीतिक महोत्सवमा सहभागी भएको फ्रान्सको नाट्य समूह निर्वस्त्र भएपछि कार्यक्रममा प्रहरीले हस्तक्षेप गरेको छ। पोल्यान्डको पोज्नानमा वाषिर्क रूपमा आयोजना हुँदै आएको माल्टा महोत्सवलाई रोमाञ्चक बनाउन आयोजकले फ्रान्सको सडक नाट्य समूहलाई निमन्त्रणा गरेको थियो।

उक्त नाट्य समूहले निर्वस्त्र नाटक प्रदर्शन गरेपछि प्रहरीले हस्तक्षेप गर्दा केही बेर कार्यक्रम अवरुद्धसमेत भएको थियो। महोत्सवमा सहभागीहरूको संख्या अत्यधिक देखेर प्रहरीले थप बल लगाएर हस्तक्षेप गरेको कार्यक्रमका एक सहभागीले बताए। हस्तक्षेप गर्नुको कारण स्पष्ट गर्दै प्रहरीले भन्यो- नाट्य कार्यक्रमका लागि स्टेज पनि थिएन। मानिसहरूको भीडमा निर्वस्त्र प्रदर्शन भैरहेको देखेर हस्तक्षेप गरिएको हो। प्रहरीले सडक नाटक स्टेजबिना प्रदर्शन गरिने कुरा थाहा नपाएको पनि जनाएको छ, तर पनि सार्वजनिक स्थलमा निर्वस्त्र प्रदर्शन गर्न नपाइने हुनाले हस्तक्षेप गरिएको प्रहरीको जिकिर छ।

दुई अनौठा बलात्कार

एक हप्ताको अन्तरमा घटेका दुई घटनाले धनकुटामा बहस सिर्जना गरे पनि उस्तै प्रकृतिका ती घटनाका परिणाम भने फरक थिए। दुवै घटनाले स्थानीय स्तरमा सनसनी मच्चाए। पहिलो घटना अपत्यारिलो थियो, उक्त घटनामा १२ वर्षीय बालकले एकै परिवारका चार बालिकालाई बलात्कार गरे भने अर्को राजीखुसी शारीरिक सम्बन्धपश्चात् जबर्जस्ती बलात्कार गरेको आरोप लगाई १ लाख ३० हजार रुपैयाँ लिएर मिलापत्र गरिएको घटना थियो।

पहिलो घटनाअन्तर्गत जिल्लाको तेलिया गाउँका १२ वर्षीय हर्कबहादुर विश्वकर्मा सोही गाउँका एकै परिवारका चार बालिकालाई बलात्कार गरेको अभियोगमा प्रहरीको गिरफ्तारीमा परेपछि सनसनी मच्चियो। पक्राउ परेका विश्वकर्मा अहिले अनुसन्धानका लागि जिल्ला प्रहरी कार्यालय, धनकुटाको थुनामा छन्। उनले प्रहरीसामु बलात्कार गरेको स्वीकार गरेका छन्। बलात्कृत हुने पनि नाबालक र बलात्कार गर्ने पनि नाबालक नै भएपछि प्रहरीलाई मुद्दा चलाउन अप्ठ्यारो परेको प्रहरी निरीक्षक विनोद कुमार शर्मा बताउँछन्। कानुनमा १० वर्ष सम्मकालाई जबर्जस्ती करणी गरे १० देखि १५ वर्ष जेल सजाय तोकिएको छ। त्यसमा नाबालकको हकमा आधा सजाय बेहोर्नुपर्ने नियम भएकाले सोही अनुसार प्रक्रिया अघि बढाइएको निरीक्षक शर्मा बताउँछन्।

विश्वकर्माले आफ्नै छिमेकी ६ वर्षीया नरी (नाम परिवर्तन), धन (नाम परिवर्तन), वर्ष ५ की लिलु (नाम परिवर्तन) एवं वर्ष ४ की केशरी (नाम परिवर्तन) लाई आफ्नै घरमा खेल्न आएको मौका पारी पालैपालो बलात्कार गरेको पीडित बालिकाहरूका बाबु बताउँछन्। नरी र धनु जुम्ल्याहा हुन्।

पीडित बालिकाका बाबुले आफ्ना नाबालिक छोरीलाई निज विश्वकर्माले आफ्नै घरमा खेल्न बोलाएर पहिलो दिन दुइटीलाई र अर्को दिन अरू दुई जनालाई बलात्कार गरेको दाबी गरेका छन्। आफ्ना नाबालिक छोरीहरूलाई फकाई-फुल्याई चकलेट दिएर पालैपालो बलात्कार गरेको आरोप पीडितका बाबुले लगाएका छन्। बालिकाहरू रुँदै-कराउँदै, चिच्याउँदै आएपछि उनीहरू बलात्कृत भएको आफूले थाहा पाएको अभिभावकहरूले बताएका छन्।

प्रहरीले पीडित बालिकाहरूका बाबुले दिएको उजुरीका आधारमा हर्कबहादुरलाई पक्राउ गरेको हो। विश्वकर्मा नाबालक भए पनि जबर्जस्ती करणी गरेको अभियोगमा मुद्दा चलाइने प्रहरी नायब उपरीक्षक शरद कुमार तामाङ बताउँछन्। चारै जना बालिका बलात्कारको सिकार भएको जिल्ला अस्पताल धनकुटाको स्वास्थ्य परीक्षणबाट पुष्टि भएको छ। नाबालकहरूमा यौन अराजकता बढ्नु भनेको अश्लील च्यानल एवं इन्टरनेटको प्रभाव र गलत मानसिकताको उपज भएको धनकुटा बहुमुखी क्याम्पसका समाज विकास विषयका सह-प्राध्यापक नन्द न्यौपाने बताउँन्। न्यौपाने भन्छन्- 'अहिले बालबालिकाहरूले सहज रूपमा यौनजन्य सामग्री भेट्ने हुँदा उनीहरूमा कौतूहलता बढेर यस प्रकारका घटना घट्छन्।' जिल्लामा बाल-यौनशोषणको यो पहिलो घटना भने होइन, यसअघि पनि दुईवटा यस्तै घटना घटिसकेको प्रहरीको तथ्याङ्कमा उल्लेख छ। ती घटनामा भने प्रौढहरूको संलग्नता थियो।

धनकुटामै घटेको दोस्रो घटनामा आफूलाई बलात्कार गरेको आरोप लगाउँदै जिल्लाबाहिरकी एक युवतीले धनकुटा जिल्ला प्रहरी कार्यालयमा उजुरी दिएपछि पुनः सनसनी मच्चियो। दीपा (नाम परिवर्तन) ले गत शनिबार प्रहरीमा 'धनकुटाको एक होटलमा महेश (नाम परिवर्तन) भन्ने व्यक्तिले मलाई जबर्जस्ती बलात्कार गर्‍यो। मैले चिच्याउँदा पनि होटलको मालिकले सुनेको नसुन्यै गर्‍यो, रुँदै बाहिर निस्कँदा के भयो भनेर समेत सोधेन ? उसको पनि यसमा मिलेमतो छ, दुवैलाई पक्रेर आवश्यक कार्वाही गरियोस्' भन्ने जाहेरी दिएपछि आरोपी युवक तथा होटल मालिक दुवैलाई प्रहरी कार्यालयमा ल्याइयो। पक्राउ परेका आरोपी महेशले शारीरिक सम्पर्क भएको स्वीकार गरे पनि जबर्जस्ती गरेको भने स्वीकार गरेनन्। उनले दुवै जनाको राजीखुसीमै शारीरिक सम्पर्क भएको बयान दिएको स्रोतले जनाएको छ। उनले अघिदेखि नै ती युवतीसँग भेटघाट भैरहेको र उनलाई विवाह गर्न आफू राजी रहेको बताए पनि दीपाले नमानेको स्रोतले बतायो। उता होटल मालिकले भने दीपा र महेश दिनको ११ बजे आएर कोठामा बसेको र दुई बजे निस्किएर खाजा खाई सँगै बाहिर गएको बताएका छन्। उनले होटलमा कोही नकराएको र नरोएको पनि दाबी गरे। दुई दिनसम्म प्रहरी हिरासतमा रहेका महेशलाई जसरी भए पनि कारबाहीको भागी बनाउने अडान नछोडेकी दीपाले अन्ततः १ लाख ३० हजार रुपैयाँ लिएर उजुरी फिर्ता लिएको बताइन्छ।

जिल्ला प्रहरी कार्यालय धनकुटाको तथ्याङ्क हेर्दा बलात्कार र जबर्जस्ती करणीका मुद्दा थोरै परे पनि धेरै मुद्दा गाउँघरमै मिलाइने गरेको प्रहरी निरीक्षक शर्मा बताउँछन्। राजनैतिक दबाब, सामाजिक बन्धन एवं सामाजिक भयका कारण धेरै घटना प्रहरीमा आइनपुग्ने प्रहरी निरीक्षक शर्माको अनुभव छ। आएकामध्ये कतिपय घटना निवेदकको उजुरीपश्चात् पीडितले होसियारी नअपनाउँदा पीडक उम्कने गरेका छन्। शर्माका अनुसार पिडितले प्रहरीमा आउनुअघि नुहाइदिने, कपडा धोएर आउने वा फेरेर आउने, कोरीबाटी गरेर आउँदा निसानी हराएका कारण पीडकहरू उम्कने गरेका छन्। त्यसका अतिरिक्त पिडकले उजुरी दिए पनि सामाजिक डर र दबाबका कारण प्रहरीलाई नै पनि कतिपय मुद्दा चलाउन असजिलो भएको छ। शर्मा भन्छन्- 'पीडकले राम्रोसँग खुट्टा नटेकिदिँदा हामीलाई मुद्दा चलाउन अप्ठेरो हुन्छ।'

यसरी बलात्कारका घटना वृद्धि हुदै जानुमा समाज खुला रूपमा जाने क्रम रहेको तथा दोषीको मनोबल बढ्दै जानु नै मुख्य कारण भएको प्रध्यापक न्यौपानेको ठम्याइ छ। 'कतिपय मानिसमा विकृत मानसिकताले डेरा जमाउँदै लगेको छ।' प्राध्यापक न्यौपाने भन्छन्— 'यस्तो मानसिकता भएकाहरूले सामाजिक रवाफका आधारमा धम्क्याउने, तर्साउने गरेका छन्।' समाजमा उनीहरूको प्रतिष्ठा एवं राजनीतिक साँठगाँठका कारण पीडितहरू पैसा वा अन्य कुनै सर्तमा मेलमिलाप गर्न बाध्य हुन्छन्। यसरी मेलमिलाप गर्दा तत्काल पीडितले पैसा पाए पनि भविष्यमा पीडकहरूको मनोबल बढ्ने हुनाले घटना दोहोरिरहेको न्यौपानेको दाबी छ। प्राध्यापक न्यौपाने यस्ता घटनाको उपचार मेलमिलापबाट भन्दा पनि कानुनी रूपमा खोज्नु नै दीर्घकालीन समाधानको बाटो भएको बताउँछन्।

फेसबुकः नबुझ्नेलाई खुर्पाको बिंड

हावर्ड विश्वविद्यालयका विद्यार्थी मार्क जुकेनबर्गले सन् २००४ फेब्रुअरी ४ देखि सञ्चालनमा ल्याएको सामाजिक सञ्जाल (फेसबुक)  अहिले विश्वभरका २ सय १३ मुलुकमा फैलिसकेको छ। मार्कले आफ्ना साथीहरू एकबोर्डो साभरिन, डस्टिन मोस, रक्रिस ह्युसजेसका साथ सञ्चालन गरेको यो सञ्जालमा अहिले विश्वभरका ७५ करोड (जुलाई २०११ सम्म) सदस्य आबद्ध भएको आधिकारिक तथ्यांक छ, जसमध्ये ११ लाख २० हजार नेपाली रहेको तथ्यांक पनि सार्वजनिक भएको छ। फेसबुक प्रयोगकर्ताका आधारमा नेपाल विश्वको ७२ औं स्थानमा छ। फेसबुकको प्रयोग गर्न १३ वर्ष पुग्नैपर्ने नियम छ, तर अहिले सामान्य जानकारी भएकाले पनि यसको प्रयोग गरिरहेका छन।

विभिन्न सामाजिक सञ्जालमध्ये विश्वमा सबैभन्दा बढी प्रयोग हुने सञ्जाल हो— फेसबुक। व्यक्तिगत भावना साटासाट गर्नेदेखि साहित्य, समाचार एवं विचारहरूको मञ्च बनेको छ फेसबुक। लामो समयदेखि छुट्टएिका इष्टमित्र तथा साथीभाइहरूबीच मिलन गराउने माध्यम पनि बनेको छ फेसबुक। हरेक क्रियाको पछाडि प्रतिक्रिया अवश्यै हुन्छ। यो नियमबाट फेसबुक पनि अछुतो छैन। त्यसो त पाकिस्तान, चीन, भियतनाम, बंगलादेश, इरान, कजकिस्तान आदि ठाउँमा फेसबुकमाथि सेन्सरसमेत लगाइएको छ भने कैयौं मुलुकका कार्यालयहरूमा फेसबुकमाथि प्रतिबन्ध नै लगाउन थालिएको छ।

फेसबुक वालमा एउटा रोचक तथा सन्देशमूलक व्यंग्यात्मक कार्टुनले निकै चर्चा पायो। उक्त कार्टुनअनुसार अस्पतालको आईसीयूमा बसेको बिरामीसँग अन्तिम इच्छा सोध्दा ती व्यक्तिबाट 'फेसबुकको स्ट्याटस चेन्ज गर्ने' धारणा व्यक्त भएको थियो। उक्त कार्टुनले नै फेसबुकको लतलाई इङ्गति गर्छ। फेसबुककै माध्यमबाट कैयौंले जोडी पाएका छन् भने कैयौंको डिभोर्स भएको छ। सामाजिक सञ्जाल फेसबुकको लोकप्रियता र दुरुपयोग उत्तिकै बढिरहेको छ। फेसबुक आफैंमा नराम्रो होइन, तर यसप्रतिको हाम्रो व्यवहार गलत पनि साबित हुन सक्ने स्थिति उत्पन्न भएको छ। अस्ट्रेलियामै पनि फेसबुक चलाएका बेला किचकिच गरेको भन्दै एक महिलाले आफ्नै नाबालक छोरीको हत्या गरेकी छिन्। यसबाट पनि बुझिन्छ, फेसबुकको लत कस्तो हुन्छ ?

अनैतिक तथा असान्दर्भिक कुरा ट्याग गरेर बेइज्जति गर्नेदेखि यौनसम्बन्धी अश्लील तस्बिरसमेत अर्काको वालमा राखिदिने गरेको पाइन्छ। यस्तो कार्यले परिवारमा बसेर फेसबुक खोल्न नमिल्ने स्थितिसम्म सिर्जना हुन थालेको छ। अरूको च्ारित्र हत्या गर्न र मान्छे जम्मा पार्न प्रयोग हुन थालेको छ फेसबुक अचेल। यसरी नै अर्काको नाममा फेसबुक खोल्ने, केटी बनेर पैसा असुल्ने तथा झुक्याउने, नेता तथा कलाकारको नाममा एकाउन्ट खोलेर दुरुपयोग गर्ने, कपी पेस्ट गर्दै प्रख्यात व्यक्तिहरूको तस्बिरमा कुकुर, हात्ती इत्यादिको तस्बिर जोड्ने जस्ता कार्यले गर्दा फेसबुककै बेइज्जत भएको छ।

कामभन्दा पनि फेसबुकलाई जोड दिएको भन्दै कैयौं सञ्चारगृहलगायत सरकारी तथा निजी कार्यालयहरूमा फेसबुकमाथि प्रतिबन्ध लगाएको छ। कर्मचारीहरू फेसबुकमा मात्रै भुल्नाले बाध्य भएर त्यसलाई बन्द गर्नुपरेको कतिपय कार्यालयको तर्क छ। कुनै पनि कुराको सही मात्रामा प्रयोग गरे लाभ हुन्छ, अन्यथा त्यसका ठूलो मूल्य चुकाउनुपर्ने हुन्छ। यसरी नै फेसबुकलाई चाहिंदो भन्दा बढी चलाउँदा आफ्ना दैनिक क्रियाकलाप नै लथालिंग हुन पुग्छन्। यसबाट सरकारी कार्यालयहरूमा काम प्रभावित भएको छ भने मिडियाकर्मीहरू पनि यसबाट बच्न सकेका छैनन्। तरकारी के पकाउनेदेखि नुन चर्काे भएको सम्मको स्टाटस फेसबुकमा राख्नाले आफ्नै साथीलाई अप्ठेरो भैरहेको हुन्छ। (विद्युतीय कारोबार ऐन-२०६३ अनुसार नेपालमा इन्टरनेटबाट हुने हिंसामा अधिकतम २ लाख जरिवानासहित पाँच वर्ष कैद हुने व्यवस्था छ।)

यस्ता अनेक अवगुण सिर्जना गर्नु वा त्यसको विस्तार गर्नुभन्दा फेसबुकको सदुपयोगतर्फ लाग्नु आवश्यक छ। सही रूपमा प्रयोग गर्ने र सिक्नेका लागि ज्ञानको भण्डार पनि हो- फेसबुक। यति मात्र होइन साहित्यकार, पत्रकारलगायत सबैका लागि सहयोगी बनेको छ— फेसबुक। साहित्य मन पराउनेका लागि साहित्यिक गुरुहरू भेट्ने ठाउँ पनि हो फेसबुक, नयाँ कुरा सिक्ने र सिकाउनेहरूका लागि सहयोगी  बनेको छ— फेसबुक। अझ कैयौं अवस्थामा त यो रोजगारी प्राप्त गर्ने आधार पनि बनेको छ भने मित्रता प्रगाढ बनाउने चौतारी पनि हो यो। व्यापार-व्यवसाय गर्नेदेखि छिनछिनमा चेन्ज हुने स्टाटसले पलपलको खबर उपलब्ध हुने ठाउँ हो— फेसबुक।

मायाका भावना पोख्ने मात्र होइन प्रतिभा सेयर गर्ने चौतारी पनि हो— फेसबुक। त्यसैले सामाजिक सञ्जाल फेसबुक बुझ्नेका लागि श्रीखण्ड भएको छ भने नबुझ्नेका लागि खुर्पाको बिंड। एकछिनको चिनजानका भरमा फेसबुक साथी बनाउनु सबैभन्दा ठूलो भूल हो। राम्रो फोटो देख्दैमा फ्रेन्ड रिक्वेस्ट गर्ने र एसेप्ट गर्ने काम गर्नु हुँदैन। बढी साथी बनाउने कसरतमा लाग्नुभन्दा असल साथी खोज्नेतर्फ लाग्ने र नयाँ कुरा सिक्ने चौतारीका रूपमा लिनुपर्छ फेसबुकलाई। आफ्नो वालमा नराम्रो कुरा देख्नेबित्तिक्कै डिलिट गर्ने र अरूका प्रति पनि नकारात्मक व्यवहार नगर्ने हो भने यो समस्या तत्कालै हल गर्न सकिन्छ। दिनभर फेसबुकमै झुन्डिएर बिनाकाम समय खेर नफालौं। राम्रो कामको थालनी आफैंबाट गरौं। यसले पनि केही हदसम्म फेसबुकको दुरुपयोग रोक्न सघाउ पुग्नेछ। 



फेसबुक चलाउँदा ध्यान दिनुपर्ने कुराः


फेसबुक खोल्दा आफ्नो व्यक्तिगत विवरण पूर्ण रूपमा नराख्ने, किनभने जो कसैले पनि यसको दुरुपयोग गर्न सक्छन्।

फेसबुकले प्रयोगकर्ताहरूको व्यक्तिगत सूचनाको कारोबार गरेर पैसा कमाउँछ। त्यसैले यस्तो  कुरामा ध्यान दिने।

सम्पर्क नम्बरहरू सकभर नराखेकै राम्रो, किनभने व्यापारिक संघसंस्थाका फोनले हैरान पार्न सक्छ, साथै आफ्नो फोन नम्बर अपराधीको हातमा पनि पर्न सक्छ।

प्राइभेसी कायम राख्ने, जसले गर्दा आफ्ना जानकारी सीमित व्यक्तिले मात्र पाऊन्। फेसबुकको सामान्य जानकारी छैन भने बरु नचलाउने।

स्टाटस लेख्दा पर्याप्त ध्यान दिने, जस्तै 'म यति दिन घरबाहिर हुन्छु, घुम्न यहाँ जाँदैछु' जस्ता स्टाट्स लेख्नु भनेको चोर-डाँकालाई निम्तो दिनु पनि हुनसक्छ।

बिनाकाम फेसबुक चलाएर समय बर्वाद नगरौं, फेसबुकको सट्टा कोर्सबुक वा कुनै मन पर्ने साइट वा पुस्तक पढ्न सकिन्छ।

अरूको नाममा फेसबुक खोल्ने वा अनावश्यक फोटो ट्याग गर्ने काम कहिल्यै नगरौं, किनभने अनुसन्धानबाट त्यस्तो कुकार्य पर्दाफास हुन सक्छ। त्यसैले अरूको चरित्रहत्या हुने खालको कुरा नलेखौं जसले जीवनभर सास्ती दिन सक्छ।

फेसबुकमा भएका हरेक कुरालाई सत्य नमानौं, किनभने यसको चरम दुरुपयोग भैरहेको छ।

यदि कोही कसैले चरित्रहत्या हुने खालको कार्य गरे सम्बन्धित निकायमा जानकारी दिई अनुसन्धानमा सहयोग पुर्‍याउनुपर्छ।

Friday, July 29, 2011

क्यालेन्डरका लागि

 
       इंग्ल्यान्डको स्रोपसायरस्थित स्वास्थ्य जनचेतनासम्बन्धी काम गर्ने एक सामाजिक संस्थाले प्रकाशित गर्ने क्यालेन्डरका लागि निर्वस्त्र तस्बिर खिचाउने युवतीको माग गरेको छ। प्राइमरी केयर ट्रस्टले मुटु र मृगौलाको नियमित परीक्षण गरौं भन्ने विषयमा जनचेतना जगाउन मोडलको माग गरेको हो। ४० देखि ७४ वर्षका व्यक्तिमा मुटु तथा मृगौलासम्बन्धी समस्या बढी देखा पर्ने हुनाले नियमित परीक्षण गर्दा त्यस्ता रोगबाट हुने मृत्युलाई कम गर्न सकिन्छ भन्ने मान्यता उक्त संस्थाको छ। स्रोपसायरको पब्लिक हेल्थका निर्देशक रुड थोम्सनका अनुसार हामीले आफ्नो शरीरलाई सधैं ढाकेर राख्नुभन्दा खुलेर परीक्षण गराउनुपर्छ भनेर यो अवधारणा ल्याइएको हो। थोमसनका अनुसार उनीहरूलाई चर्चित मोडल वा नायिकाको खाँचो छैन, स्थानीय युवती भए पुग्छ।

कम्प्युटर कृपासु

 
गुरुपूणिर्माका अवसरमा मनोक्रान्ति योद्धा कृपासुले मनोक्रान्ति म्याटि्रक्स गुरुकुल गोदावरीमा भेला भएका सयौं मानिसलाई चकित तुल्याए। उनले उनीहरूबीच क्रमशः ५० वटा नम्बर प्रत्यक्ष सम्झेर सुनाएका थिए। संख्याहरू सबै छ्यासमिसे रूपमा राखिएको थियो। कृपासुले प्रथमतः दर्शकले दिएका सबै संख्या वाइटबोर्डमा ५० नम्बर टिपेका थिए। त्यसपछि उनले आफ्नो मस्तिष्कको हार्डडिस्कमा त्यसलाई सेभ गरेर पुनः त्यसलाई नहेरी खरखर्ती सुनाएका थिए। उनले सबै नम्बर भन्न १० मिनेट समय लगाएका थिए। सुपर लर्निङको माध्यमबाट आफूले यस्तो गर्न सकेको कृपासुले बताए। दोस्रो चरणमा उनले उपस्थित सबैलाई धेरै संख्या भएको कापी दिए। जसमा विभिन्न अंकमा रहेका ५० वटा नम्बर थिए।

कृपासुले दर्शकलाई जहाँबाट सोधे पनि ५० नम्बर खरखर्ती सुनाएका थिए। आगामी दिनमा १० हजार यस्ता नम्बर आफूले कण्ठस्थ पारी भन्न सक्ने कृपासुले बताए। यो कामलाई गिनिज बुक वल्र्ड रेकर्डमा पनि दर्ता गराउने उनले जनाए। बितेका ५ वर्षदेखि मनोक्रान्तिमा लागेका यी विद्यार्थी आफ्नो मस्तिष्क पेन्टियम फोर कम्प्युटरभन्दा छिटो चल्ने दाबी गर्छन्। कृपासु भन्छन्- 'हाम्रो मस्तिष्क १० लाख मेमोरी पावरबराबर छ। यसको सदुपयोग गर्ने जानकारी व्यक्तिमा हुनुपर्छ। उनले यसअघि धेरै नमुना अभ्यास गरेका थिए। संसारमा यति धेरै संख्या कण्ठ गर्नेहरू निकै कम छन्। उनको यो क्षमता गिनिज बुकमा नाम लेखिने सम्भावना छ। २३ वर्षीय कृपासु दक्षिणकाली, छैमले गाविसका हुन्।

Thursday, July 28, 2011

तन्नेरीहरु बुलेटमा सरर

 
स्टाइलिस्ट पहिरनसँगै महँगो बाइक। सौखिन तन्नेरीहरू आफ्नो बाइक अरूको भन्दा नयाँ र महँगो होस् भन्ने चाहन्छन्। फेसनेबल तन्नेरी हुन् वा सौखिन लाहुरेहरू, सबै महँगो र स्टाइलिस्ट बाइक रोज्न थालेका छन्। हिजोआज सहरमा बेग्लै आवाज आउने बाइक कुदेको देखिन्छ। बाइकको आवाजले सडकमा हिँडिरहेका हरेकको नजर एकपटक त्यतै पुग्छ। पोखरासँगै धरान, काठमाडौं, विराटनगर आदि सहरमा पनि यस्ता बाइकको क्रेज बढ्दो छ।

अहिले पोखरामा बुलेट बाइकको क्रेज देखिन्छ। गलफ्रेन्डलाई स्टाइलिस्ट बाइकको पछाडि राखेर हिँड्न पाउँदा तन्नेरीहरू गर्व अनुभव गर्छन्। पामेमा भेटिएका प्लस टुका एक तन्नेरी भन्दै थिए, 'उनको पनि फेबरेट अनि मेरा लागि पनि आनन्द।'

केही वर्षअघि लेकसाइडमा आउने विदेशी पर्यटकले मात्र चलाउने बुलेट बाइक देखेर सबै दंग पर्थे। विदेशी पर्यटकहरूले मात्र चढने बाइक अहिले हरेक नेपालीको पहुँचमा छ। केही वर्षअघिसम्म उच्छ्खल युवाहरूले मात्र चढ्ने वाइक भनेर धेरैले टीकाटिप्पणी गदै आएको बुलेट अहिले विभिन्न अफिसमा कार्यरत युवाहरूले पनि चढ्ने गरेका छन्।

केही वर्ष अघिसम्म पल्सर र भीआरले सौखिन तन्नेरीहरूको मन ताने पनि पछिल्लो समयमा बुलेटप्रति बढी आकर्षण देखिन्छ। लाहुरे सहर पोखरामा प्रवेशिका उत्तीर्ण तन्नेरीहरू अभिभावकलाई बुलेट बाइक किन्न अनुरोध गरिहाल्छन्। ध्वनि प्रदूषण गरेको भन्दै पछिल्लो पटक बुलेट बाइकको आवाज सानो पारिएको छ।

३ सय ५० र ५ सय सिसिमा उपलब्ध यो बाइक अहिले ३ लाख २५ हजार देखि ५ लाख रूपैयाँसम्म बजारमा पाइन्छ। जतिसुकै मूल्य भए पनि सौखिन तन्नेरीहरू बुलेट बाइक चढन हिचकिचाउँदैनन्। पोखरामा बुलेट बाइक भित्रँदा स्थानीय विक्रेतालाई बिक्री गर्न निकै हम्मे-हम्मे पर्‍यो। 'सुरुमा त एउटा बाइक बिक्री गर्न पनि गारो भयो, पृथ्वीचोकस्थित बुलेट शोरुमका सञ्चालक प्रेम गुरुङले भने, 'अहिले त हरेक तन्नेरी बुलेट बाइक नै खोज्दै आउँछन्।'

पोखरामा अहिले ५ सयभन्दा बढी बुलेट बाइक छन्। अहिले पनि त्यत्तिकै माग छ। गुरुङले वाषिर्क १ सय ५० भन्दा बढी बुलेट बाइक विक्री गदै आएका छन्। कुनै बेला बुलेट बाइक चलाउन हिचकिचाउनेहरू अहिले त्यही चढेर हिँड्ने गरेका छन्।

रामबजारका तन्नेरी विजय पुनले चार वर्षदेखि बुलेट बाइक हुइँक्याउँदै आएका छन्। स्टाइलिस्ट पुन बुलेट बाइक कुदाएर हिँड्दाको आनन्द बेग्लै भएको बताउँछन्। 'बाइक बलियो त छ नै, स्टाइलिस्ट पनि छ, ' पुनले भने, 'आरामको त कुरै नगरौ।' उनले अहिले आफूजस्ता तन्नेरीहरूका लागि बुलेट वाइक रोजाइ भएको बताए।

बेलायती सेनामा ब्रिटिस बुलेट बाइक कुदाएर आएकाहरू स्वदेशमा फर्किएपछि त्यस्तै बाइकको खोजी गर्छन्। एक निजी बैंकमा कार्यरत तन्नेरीले पनि भर्खर मात्र बुलेट वाइक किनेका छन्। राम्रो दौडने र माइलेज राम्रो छ नै, उनले भने, 'स्टाइलिस्ट पनि त छ।'



रेसिङ र स्टन्टमा युवाहरू


नेपाली युवाहरूमा मोटरसाइकल मोह कति छ भन्ने जान्न, चोभार पुगे हुन्छ। त्यहाँ बिदाको दिनमा युवाहरू मोटरसाइकल रेसिङ र स्टन्टका लागि पुगेका हुन्छन्। स्टन्टका लागि चोभार पुग्ने भएकाले सहरमा जथाभावी सवारी कुदाउनेहरू अहिले क्रमश कम हुँदै गएका छन्, नेपाली स्टन्ट म्यान छिरिङ फुन्सोक ठकुरी भन्छन्- 'ग्रुप नेमिसिससँगको सहकार्यमा यामाहा कम्पनीले राइड टेक च्यालेन्ज सुरु गरेपछि आफ्नो क्षेत्रभित्रै कुनै खाली स्थानमा विभिन्न ग्रुपहरूले अभ्यास सुरु गरेका छन्।' टिम नेमिसिस अहिले स्टन्ट गर्न चोभार नगएको उनले बताए। चोभारमा स्टन्ट गर्नु जोखिम पूर्ण पनि थियो। अहिले युवाहरूले अन्डरग्राउन्ड रहेर नै स्टन्ट प्राक्टिस गरिरहेका छन्। अबको केही समय भित्र थुप्रै नेपाली युवा खतरनाक स्टन्टम्यानका रुपमा देखा पर्ने छिरिङले बताए। नेपालमा १२५ सीसीदेखि १५० सीसीसम्मको बाइकमा स्टन्ट गरिएपनि हेभी बाइकमा स्टन्ट गर्ने कोही छैनन्, उपयुक्त ज्ञानको अभाव यसको कारण हो। 

केही समयअघि काठमाडौंमा सम्पन्न 'यामाहा राइड टेक च्यालेन्ज' मा पनि थुप्रै नेपाली युवाले आफ्नो मोटरसाइकल कला प्रस्तुत गरेका थिए। दोस्रो संस्करणको उक्त कार्यक्रममा राजधानीसहित मुलुकका  विभिन्न स्थानका युवा बाइक रेसरको सहभागिता थियो। हजारौं दर्शक सहभागी भएको रामशाहपथ बग्गीखानास्थित नेसनल ट्रेडिङ लिमिटेडको ट्रयाकमा ९३ जना युवाले स्पीड, ब्यालेन्स तथा सेफराइडिङको कला  देखाउँदै प्रतिस्पर्धा गरेका थिए। यामाहा मोटरसाइकलको नेपालका लागि आधिकारिक वितरक मोरङ अटो वक्र्सको प्रायोजन तथा स्टन्ट प्रदर्शन गर्ने समूह टिम नेमिसिसको आयोजनामा राइड टेक च्यालेन्ज-२ सम्पन्न भएको हो। जसमा भारतका प्रोफेसनल बाइक राइडर फरहाद खान कार्यक्रमका प्रमुख आकर्षण थिए। हेभी बाइक चलाउने अन्तर्राष्ट्रिय नियम पनि छुट्टै छ। जहाँ १९ देखि २१ वर्षसम्मकाले १२५ सीसी बाइक मात्र चलाउन पाउँछन् भने २१ वर्ष नाघेपछि इच्छाअनुसार क्रमशः हेभी बाइक चलाउन सक्छन्।



स्टाइलिस्ट बाइकको ट्रेन्ड


स्पोर्ट्स बाइकको ट्रेन्ड आजभन्दा ४० वर्षअघि नै सुरु भएको देखिन्छ। जतिबेला नेपालमा मोटरसाइकल बजार विस्तार पनि भएको थिएन। विभिन्न राष्ट्रमा लाहुरेका रुपमा पुगेका नेपालीहरूले नेपाल र्फकने क्रममा स्टाइलिस्ट स्पोर्ट्स बाइक भित्र्याएका थिए। भन्सार छुटमै ल्याउन पाउने सुविधा हुनुले पनि सिंगापुर, जापान, थाइल्यान्ड, बेलायत तथा हङकङमा लाहुरे एवं व्यापारीका रूपमा पुगेर फर्किएकाहरू नेपाल फर्कंदा देखाउन नै भए पनि आकर्षक बाइक लिएर आउँथे। स्पोर्टिज बाइकको इतिहास खोज्ने हो भने खासगरी मनाङे र मुस्ताङेहरूका थुप्रै किस्सा भेटिन्छन्। अहिले पनि मनाङेहरूको एउटा ठूलो समूह छ, जो स्टाइलिस्ट बाइकमा मोह राख्छ। हेलिकप्टरमा लगेर मनाङ र मुस्ताङमा स्टाइलिस्ट बाइक कुदाउने एउटा ट्रेन्ड नै छ। पुरानो घर मुस्ताङ बताउने छिरिङ फुन्सोक ठकुरी सम्झन्छन्- 'बुबा र काकाहरूले हेलिकप्टरमा मुस्ताङ पुर्‍याएको स्पोर्टिज बाइक चलाएदेखि नै ममा पनि यस्तो बाइकप्रति लगाव बढेको हो।' स्टाइलिस्ट बाइक चलाउनेहरू पैसावाला मानिन्छन्, स्टाइलिस्ट हेभीका दुईपांग्रे बाइकको मूल्य ४ पाङ्ग्रे गाडीको भन्दा महँगो भए पनि बाइक चलाउनुमै उनीहरू आफ्नो इज्जत मान्छन्। सुरु-सुरुमा हेभी बाइक डन (ग्यांगस्टर) तथा उसका साथीहरूले चलाउने बाइक मानिन्थ्यो। अहिले आर्थिक पृष्ठभूमि बलियो भएका जो सुकैले स्टाइलिष्ट स्पोर्ट्स बाइक किनिरहेका हुन्छन्। 'अहिले स्टाइलिस्ट बाइक चलाउनेहरूको समूहलाई ग्याङ होइन, ग्रुप भन्न थालिएको छ,' छिरिङ भन्छन्- 'ग्याङ भन्नेबित्तिकै गुन्डागर्दी जस्तो बुझिन्छ, त्यसैले अहिले बाइकर्स ग्रुप भनिन्छ। घरमा राम्रो ब्रान्डको ४ पांग्रे सवारी भएपनि स्पोर्टिज बाइक हुनेहरू थुप्रै छन्। स्पोर्ट्स बाइककै सेरिज, जुन विदेशबाट आयात गरिन्छ, का उपभोक्ता मात्रै अनुमानित ५ सयभन्दा बढी छन्। यो संख्या दिनहुँ बढ्दो छ।



एम जेनरेसन


अहिलेको पुस्ता एम जेनरेसन हो। मोर्डन सोसाइटीलाई मनिटरिङ गर्दा एमटिभी पुस्ताको विभिन्न लगाव देखिन्छ। मोटरसाइकल उनीहरूको प्रिय साधन हो। एमटिभी जेनरेसनले नै मिनिस्कर्टको आकर्षण बढाएको हो, हुन त सोसाइटीकै युवाहरू मिनिस्कर्ट, माइक्रोस्कर्ट हुँदै डन्ट बेन्ड  ओभर माइक्रोस्कर्टसम्म आइपुगेका छन्। युवक तथा युवती दुवैका लागि मिनिस्कर्ट प्रिय छ। एम जेनरेसन स्टाइलिष्ट मोटरबाइक किन्न मनि म्यानेज गर्न पनि उत्तिकै खप्पिस हुन्छ। कम्युनिकेसनका लागि मोबाइल खल्तीमै छ। भोक लाग्यो मोटरसाइकलमा हुत्तिएर क्याफेको मःम हान्यो। म्युजिक नभए त जीवन नै छैन, उनीहरू भन्छन्, एमटिभी हेर्ने अनि मोबाइलमा सित्तैमा पाएको म्युजिकचाहिँ किन नसुन्ने ? ए तिम्रोमा कति जीबिको मेमोरी कार्ड छ नि, म्युजिक डाउनलोड गर्नुअगावै मेमोरीको ख्याल पनि गर्नैपर्‍यो। मेमोरी सफिसेन्ट नभए त बिजोग भैहाल्छ नि। मोटरबाइकमा मिनिस्कर्टसँगै युवतीले च्याप्प समाएर बस्ने संस्कृति मौलाएको छ। जसलाई साहित्यकार डा. ध्रुवचन्द्र गौतमले च्याप्प संस्कृति नामाकरण गरेका छन्। रियल मोटरसाइकलमा मोह बढ्नुको कारण बाल्यकालदेखि नै मनिटरमा थि्रडी मोटरबाइक हुइँक्याउने लत बसेकाले पनि हो। अहिले केटाकेटीहरू भच्र्युअल थ्रीडी मोटरबाइक रेसिङ भनेपछि हुरुक्कै हुन्छन्, वास्तवमा हेभी सीसी बाइक चलाउने अधिकांश युवा भच्र्युअल रेसिङ पनि उत्तिकै रोमान्चक हुने बताउँछन्। एम जेनरेसनले फेसबुक टि्वटरमा पनि आफ्नो मोटरबाइक प्रेम दर्साएको छ, विभिन्न ग्रुप बनाएर। निष्कर्ष के हो, भने एम जेनरेसन महँगो सौख पाल्नेहरूको समूह हो, जो इच्छाअनुसारको सुविधा उपयोग गर्न पछि पर्दैन।



स्टाइलिस्ट बाइक


स्याकार कम्पनीले होन्डाका तीनवटा स्पोर्ट्स सेरिजका बाइक बजारमा ल्याएको छ। सिबी ६०० एफ हर्नेट सन् २०११ को पछिल्लो संस्करणको मोडल बाइक हो। जसको मूल्य १७ लाख रुपैयाँजति छ। यस्तै होन्डा सीबी १००० आरको मूल्य २२ लाखजति पर्छ। स्याकारले युवा पुस्तालाई नै लक्षित गरेर सिबिआर ६ सय आरआर बाइक पनि नेपाली बजारमा उतारेको छ। जसको मूल्य २० लाख रुपैयाँजति छ। स्याकारले नेपालमा महँगा बाइकका उपभोक्ता भएको थाहा पाएर नै स्पोर्ट्स तथा स्टाइलिस्ट सेरिजका बाइक भित्र्याएको बताएको छ। दुई साताअघिदेखि बिक्री प्रारम्भ गरेको भए पनि छोटो समयमै दुई दर्जन बाइक बिक्री भएको स्याकार सम्बद्ध सूत्रले साप्ताहिकलाई बतायो। स्याकारले चाँडै नै ७५० सीसीको होन्डा क्रुजर पनि नेपाल भित्र्याउने तयारी गरेको छ।